Fat Wreck / Sonic
Alles moest ik van ze hebben, maar dan ook echt alles. Niet alleen de makkelijk toegankelijke langspelers maar vooral ook al die obscure singletjes en EP’s. Dat klinkt leuk maar wanneer je all-time-favourite-band Snuff heet is dat helemaal niet zo eenvoudig. De Londenaren maken er namelijk al vanaf 1986 een gewoonte van om zoveel mogelijk muziekjes op vage kleine labeltjes in nog kleinere oplages uit te laten geven. Allemaal even goed hoor, en vaak ook subliem vormgegeven, met de meest briljante hoesjes. Enfin, een ware speurtocht voor de verzamelaar. Tot overmaat van ramp nemen ze ook nogal eens een (tijdelijke) andere bandnaam aan en dus moet je er altijd scherp bovenop zitten om niets te missen. Zo heb ik ooit vier hele vage krakerskrantjes opgespoord waarbij vier verschillende singletjes – met daarop het complete oeuvre van het legendarische Guns n’ Wankers (ook alweer zo’n pseudoniem) – werden bijgeleverd. Speciaal voor naar een beurs in Duitsland gereden, om twee jaar later te merken dat er een mooie compilatie-CD werd uitgebracht met alles er op en er aan… Toch staat er een goed gevulde schoenendoos met al het mogelijke Snuff-vinyl bij deze jongen in de kast, een bezit dat voor mij goud waard is. Alleen dat verrekte vinyl he… Even snel een liedje opzetten is er niet bij. U begrijpt dan ook dat de compilatie Six of One, Half a Dozen of the Other door mij met gejuich wordt ontvangen. De eerste CD is volgeperst (25 nummers!) met ‘het beste van’, de tweede (24 nummers!) gevuld met exclusieve cadeautjes in de vorm van b-kantjes en rariteiten. In een klap (bijna) al die obscure nummertjes gedigitaliseerd en bij elkaar gezet, daar komt geen platenspeler meer aan te pas. Dat is nog eens een mooie manier om je trouwe fans te verwennen! Daarnaast is de CD ook de perfecte kennismaking met de fantastische punkliedjes – voorzien van trombone, Hammond-orgel en andere snuisterijen – voor de minder ingewijden. Toch is er nog iets om te treuren, want het verschijnen van dit overzicht, het gebrek aan nieuw materiaal plus het spoorloos zijn van de website zijn wel hele sterke aanwijzingen van het definitieve einde van de band. Maar ach, dat geintje hebben ze al zo vaak geflikt, daar geloof ik toch niet in!
File: Snuff – Six of One, Half a Dozen of the Other
File Under: Alles wat een mens gelukkig maakt
File Audio: [Caught In Session] [Marbles] [Nick Motown] [Ticket] [Likely Lads]
Snuff – Six of One, Half a Dozen of the Other
1 Reply
De speakers ergens aan het eind van up-tempo rocker “Little Embarrassing” schallen: ‘The 
Als je een mafketel met een spandoek met de tekst “Hup Henk!” bij het 
Maar liefst één miljoen euro bedroegen de kosten voor het dans- en muziekspektakel op de Dam in Amsterdam, dat in de 
Je ziet het niet zo heel vaak. Een Amerikaans bandje dat in eigen land over het hoofd gezien wordt en in Engeland de hemel in geprezen wordt. 
Een mp3-speler maakt veel uit voor het tempo waarmee je van A naar B komt. Is het perfecte midtempo muziek dan stap je lekker stevig door op de maat, is de muziek een stuk kalmer dan kost het allemaal wat meer tijd om je bestemming te bereiken en is het een bak herrie dan moeten er vooral niet teveel mensen in de weg gaan lopen. En dan heb je nog de nieuwe van 
Eén liedje – “It’s for you” – had ik al gekregen van iemand die erbij zei dat het liedje al de hele dag op repeat stond, ook al wilde hij er toch even bij vermelden dat dat overdreven gesproken was. En ik kende dat liedje niet maar ik luisterde en mailde terug dat ik dit liedje ook heel fijn vond en dat het ook voor mij overdreven gezegd wel op repeat mocht. Het mooiste stukje wilde ik toen ook graag benoemen: het was het pianootje met hijgen na de breek en dat ik het maar breek noemde omdat ik eigenlijk niet zo goed ben in muziektermen. En heel lang was dat liedje het enige dat ik luisterde en ik had er genoeg aan. Maar toen attendeerde de mailer me op nog een liedje en ook al hoorde ik het niet zo goed omdat de muziek niet zo hard stond en de mensen wel, ik vroeg me eigenlijk toen pas af of er niet toevallig een hele cd was. Jawel hoor, zei de mailer, die is er en ik begon met het verzamelen van de liedjes toen op een zeker moment de cd toevalligerwijs op hetzelfde moment in mijn bezit kwam en ik heb ‘m al vaak geluisterd van begin tot eind en het is wat ik hoopte dat het was: fijne dansmuziek. Dacht niet dat ik het woord groovy ooit zou gebruiken, maar ik geloof dat het wel past. Maar ook melodisch en de beats zijn ook okee. Ik weet er weer eens geen hokje voor, maar als mensen een liedje “Dear Mr. Bush, there are over 100 words for shit and only 1 for music. Fuck you, 
Doordat ik in mijn tienerjaren nogal hardnekkig probeerde vooral mijn oren naar de knoppen te helpen met allerhande soorten metal, blijk ik nogal wat leuke (indie-) popbandjes gemist te hebben in die tijd. Gelukkig voor mij gaat er al jaren een golf van reünies in de rondte die er voor zorgt dat ik met terugwerkende kracht alsnog veel van die bandjes ontdek. Voor de lopende golf van reünies kwamen de 