Monthly Archives: July 2005

Houston Calls – A Collection Of Short Stories

Leave a reply

Drive Thru / Suburban

houston_calls-a_collection_of_short_stories.jpgIk geef niet zo heel veel om auto’s. Dat ik rijd in een witte en eigenlijk best lelijke Nissan Sunny maakt dat wel duidelijk. Het ding brengt me van A naar B als ik dat wil en dat is genoeg. Dat deze betrouwbare Japanner niet veel harder gaat dan 130 interesseert me dan ook weinig. In Nederland kun je toch zelden harder en mag het bovendien niet. En in het buitenland, waar het wel mag, komen we hooguit tijdens vakanties. Ik verlang dus ook eigenlijk nooit naar een mooiere of luxere wagen. Maar op momenten dat ik plaatjes draai als Houston Calls’ debuut A Collection of Short Stories mijmer ik toch wel eens over een grote Amerikaanse cabrio. Die zijn stiekem toch wel überkoel. En dan ook gelijk maar verhuizen naar de Verenigde Staten, want hier kan zo’n ding toch zelden de garage uit. Dat gemijmer is niet raar, want Houston Calls maakt namelijk van die typisch Amerikaanse, zonnige poppunk met hier en daar een sprankje emo. Ik zie me met Houston Calls in de cd-speler al cruisen over een highway. Zeventien lentes jong en naast me dat meisje, van wie ik het nooit voor mogelijk gehouden dat ze voor mij zou vallen. Houston Calls heeft verder alles wat je verwacht: teksten ‘uit het leven gegrepen’, catchy melodieën en meeblèrbare koortjes. Geen wolkje aan de lucht. Het aardig aan deze vrienden-sinds-de-middelbare-school is dat ze door de accenten die ze leggen met de keyboards en een lichte flirt met elektronica zelfs enig onderscheidend vermogen hebben ten opzichte van de honderden (of zijn het duizenden?) anderen in dit overbevolkte genre.

File: Houston Calls – A Collection Of Short Stories
File Under: Voor in de cabrio
File Video: [Exit, Emergency]
File Audio: [Hoei! Alles! Streamend en wel!]

Parabol – Sorry satellite

Leave a reply

Schoenwetter / Import

parabol-sorry_satellite.jpgDuitsland is hip. Althans, volgens journalisten van de Volkskrant. Maar ook zij komen helaas niet verder dan het terugdenken aan de Neue Deutsche Welle van de jaren tachtig en jubelen over hippe Neue Elektronika bandjes van vandaag als Wir sind Helden. Voor die journalisten, maar ook voor mensen die denken dat Duitse muziek gelijk staat aan schlagers of marcherende Rammsteinrock is het misschien een verrassing dat er uit Duitsland ook uitstekende Engelstalige gitaarpop komt. Fans van een band als Slut (27 augustus op het Zinin festival, Utrecht!) weten dat natuurlijk allang, en Parabol is voor liefhebbers van die band zeker een aanrader! En toen kwam uw recensent erachter dat ze onzin zat te kletsen, want Parabol komt helemaal niet uit Duitsland, maar uit het land van The Governator! Ach, het maakt niet uit. Net als Duitsland heeft Oostenrijk het stigma van schlagers en skihutnummers. Dus, waar ze ook vandaan komen, Parabol blijft met hun dromerige sterk aan Slut, My Bloody Valentine en Ride herinnerende ruisende gitaarpop een heel prettige verrassing. Enige nadeel aan dit soort muziek is vaak dat het je in een soort dromerige trance brengt. Gelukkig staan er op deze plaat ook nog nummers (zoals “Cleanse” en “Far away”) die je een voorzichtig schopje onder de bips geven zodat je je niet gaat vervelen. Veelbelovend debuut, en absoluut niet hip!

File: Parabol – Sorry satellite
File Under: Dromerige gitaarpop uit het land van The Governator
File Audio: [Hier]

Hot Snakes – Peel Sessions

Leave a reply

Swami Records

hot_snakes-peel_sessions.jpgWat doe je wanneer je als band een live-sessie mag inspelen op de drumkits van Ringo Starr en Keith Moon? Dan gooi je natuurlijk de handdoek in de ring, want mooier dan dit kan het toch niet worden! Het nu al legendarische Hot Snakes leverde dit jaar niet alleen een heerlijke plaat af maar had ook nog eens de eer om de laatste band te zijn die een echte Peel Session, d.w.z. met de man zelf, opnam. Met twee nummers van de debuutplaat en twee van het recent verschenen Audit In Progress lijkt de cirkel helemaal rond te zijn. Er wordt nog maar weer eens onderstreept wat een bijzonder aanstekelijke live band dit is, of eigenlijk – beter gezegd – was. Het is tevens het einde van een tijdperk van Peel-sessions, toch ook geen kleinigheid. Alleen al het feit dat dit John Peels laatste kunstje is geeft de EP een mythisch laagje. De man kan in ieder geval geen slechte smaak verweten worden want er zijn ergere zwanenzangen te bedenken. De wetenschap dat dit de laatste keer is geeft ook charme aan de kleine piepjes en kraakjes die hier en daar te horen zijn. Alsof Peel’s geest in de verte nog een beetje te horen wil blijven. Nu hopen dat het verscheiden van Hot Snakes reden is voor John Reis om Rocket From The Crypt weer eens uit de mottenballen te halen. Hoe dan ook, de Snakes gaan er in ieder geval uit met een knal!

File: Hot Snakes – Peel Sessions
File Under: Dubbel afscheid met een gouden randje

Alter Boys – The Exotic Sounds Of…

Leave a reply

Fractured Transmitter / Suburban

alter_boys-the_exotic_sounds_of.jpgHet heengaan van Faith No More deed velen van ons pijn. En we rouwen ook nog steeds over het vermainstreamen van de Red Hot Chili Peppers. De Alter Boys helpen ons door de herinneringen aan deze drie in zich te hebben. Helemaal omdat ze er ook nog the coolness van Fun Lovin’ Criminals en veel blazerswerk bij voegen. De Alter Boys is een gelegenheidsformatie die ontstaan is tijdens de tour van Mushroomhead en Dog Fashion Disco in het voorprogramma van de shockrockers van W.A.S.P.. De heren konden het zo goed met elkaar vinden dat ze besloten samen een plaatje op te nemen. Dat werd een heerlijk wispelturige. Nadat Jackass‘ Johnny Knoxville ons welkom heet met de woorden: ‘This is the exotic sounds of The Alter Boys. F.U. from Johnny Knoxville’ gaat het in eerste instantie lieflijk bijna Travoltas-achtig van start met “Pigs & Pineapples”, maar binnen veertig seconden wordt de krul uit de staart van het varken getrokken en komt een Mike Patton-sound-a-like lang die even goed uithaalt. Gecombineerd met de bizarre tekst wordt het al snel een rare barbecue. Deze lijn trekken ze in de eerste helft van het album tot het opgejaagde “A Little Pain Goes A Long Way” door. Na dit nummer volgt een absurde conversatie met Gerald & The Naked Trucker en slaat de plaat om naar een meer funky en ingetogen geheel dat aansluit op het eerste deel van de discografie van de Red Hot Chili Peppers. The Exotic Sounds of… kabbelt gemoedelijk verder naar een einde waar Tom Waits nog wel pijnlijk gemist wordt in een cover van “Yesterday Is Here”

File: Alter Boys – The Exotic Sounds Of…
File Under: Weird en vol vreugdevolle herinneringen
File Audio: [Famine Ghost]

VA – Globalibre, World Club Culture

2 Replies

Audiopharm / SPV

va-globalibre_world_culture_club.jpgHet is zomer en dan is het wat mij betreft een betere tijd voor wereldmuziek. Dat wil zeggen, als het gaat om de wereldmuziek die we kennen als wereldmuziek. Dus dan heb ik het even niet over muziek uit koude landen, maar uit warme landen. Globalibre, World Club Culture staat vol met hippe muziek uit warme landen, al dan niet in de mix, verzameld door het Globalibre dj-team, met eerder compilaties missionarissen voor de Brazilectro, Nova Soul, Afrotronic en Asia Lounge. De enige naam die mij vooraf iets zegt is die van Ojos de Brujo en verder ken ik eigenlijk niets. Maar als zo’n ceedeetje dan zijn rondjes draait en de zon schijnt en je bedenkt wanneer je weer kunt gaan zwemmen of barbecueën, dan past het allemaal precies. Ik zou me ook zo kunnen voorstellen dat deze cd past in de koffer van de dj op de wat rustige wereldmuziekfeestjes. Sommige tracks bewegen zich richting hiphop, sommige zijn bijna soul, en opvallend is Sentimientos, een lied met een loungy bas erin, opgeluisterd door Spaans klinkende violen en een accordeon. De remix van James Browns “Sexmachine”, daar hadden ze beter af kunnen blijven, maar de rest, beats met vleugjes Latin, Afro en Reggea, prima luistervoer. Voor de zomer dan.

File: VA – Globalibre, World Club Culture
File Under: Wereldmuziek met eigentijdse beats

Resistance – Lies in Black

1 Reply

Lion Music / Bertus

resistance-lies_in_black.jpgEen vijftal donkerkijkers uit de VS dat zich dragelt met de baner Resistance. Dan weet je meteen dat ze hun klankers flink raggelen zonder vaak te stappelen. En jawel, van de eerste kwaa tot de laatste wieh worden de klankers aan garrels getefferd. De hele glimmer Lies in Black, een hersteping van een glimmer uit 2003, bestaat uit stakkige knetters, waar de snarelaars stippig en wanig hun instrumenten laten voorthakkelen, de paffelaar zijn beukers onbarmhartig bekneitert en de kwinkeleer vaker gratelt dan tweelt. Ze rallen als Metallica de leggers van het topdek. De kwinkeleer is blijkbaar helemaal gesneterd van de kwietzetting van James Hetfield, want in menige speelkwint lijkt hij wel een tweedoener. Een enkele tussenspeling met gedeesde klanken zit er nog tussen, maar meteen daarna is het weer baffen als waren zij kraggelige stompers. Okee, het is niet erg nieuwsig, maar de schrageligheid en de happige verklanking zorgen dat dit een aangename tijdkwijting wordt. Een hekdenker zou dit beklinkeren als Bay Area-thrash of powermetal, maar ach, of het nu gruizel is of sneiter, er zijn raggelende snarelaars en stenige beukers. Hoe dan ook is het een grenige schaffel, waarmee elke kraggelnemer best een schimpig tijdseltje zijn schelpers kan bekragelen.

(naar Marten Toonder, 1912-2005)

File: Resistance – Lies in Black
File Under: Een grenige schaffel
File Audio: [War Paint] [Meer speelkwinten]

Fruit Bats – Spelled In Bones

1 Reply

Sub Pop / Konkurrent

fruitbast-spelled_in_bones.jpg‘H�, verd�rie!’
‘Wat is er? Vind je het niet lekker?’
‘Nee hoor, het is heerlijk. Ik baal er alleen van dat ik er even niet op kan komen op wie deze zanger lijkt.’
‘Ik heb ook geen idee. Ik vind het wel leuk klinken trouwens.’
‘Ja h�. Lekkere, frisse gitaarpop. Altijd leuk.’
‘Je eten wordt koud hoor.’
‘Robyn Hitchcock!’
‘Inderdaad ja. Nu je het zegt hoor ik het ook.’
‘Het is ook zo lekker onvast gezongen. Wel iets minder vals dan Hitchcock af en toe uit de bocht giert, trouwens.’
‘Ja, die kan er wat van.’
‘Die teksten zijn trouwens ook net zo spitsvondig en prettig gestoord als die van hem.’
‘Oh, ik zal er eens op letten. De muziek is in ieder geval prima.’
‘Grappig, wij zijn ook “Born in the 70s”, toch?’
‘Yeps. Misschien een stomme vraag maar wie zijn dit eigenlijk?’
‘Fruit Bats‘
‘Nog nooooooit van gehoord.’
‘Ik was de naam wel eens tegengekomen maar kende ze verder ook niet. Ze worden nogal eens met The Shins vergeleken.’
‘Oh.’
‘Klopt ergens wel. Hoewel ik het er geen flauwe kopie van vind.’
‘Zal vast wel. The Shins zegt mij ook niks. Misschien vind ik die dan ook wel goed.’
‘Zou kunnen.’
‘Dit liedje klinkt een beetje als de Beach Boys. Of zeg ik nu iets doms?’
‘Helemaal niet. Dit klinkt zelfs heel erg als de Beach Boys.’
‘Die ken ik dan weer wel, h�. Net als Robyn Hitchcock.’
‘…�n Fruit Bats!’
‘Leuk bandje. Je eten wordt koud.’

File: Fruit Bats – Spelled In Bones
File Under: Smakelijk!
File Audio: [Lives Of Crime]

Dressy Bessy – Electrified

Leave a reply

Transdreamer / Suburban

dressy_bessy-electrified.jpgEigenlijk was mijn stukje over Dressy Bessy al klaar. Het ging er over dat het me niet verbaasde dat de release van de winter naar de zomer verschoven was, omdat ook hun nieuwste cd Electrified vol staat met van die typische zomerse indierock. En natuurlijk dat Dressy Bessy nog steeds zwaar op retroleest geschoeid is en dat ze dat niet ontkennen ook. Verder stond er zoiets als dat Tammy Ealom nog steeds klinkt als het iets bravere zusje van de mevrouw die bij The Breeders achter de microfoon staat en som zelfs als neigt naar onze eigen Hollandse trots Carol van Dyke. En er volgden nog een stuk over dit meer dan sympathieke uit Denver van wie de zangeres het bed deelt met de gitarist. Die ze weer moet delen met Apples in Stereo. Als het stukje klaar is zoek ik het hoesje. Dat doe ik eigenlijk altijd door even band en titel in de Google toolbar te plakken. Nu dus ook. De tweede hit gaf een link naar een recensie van ene heer Ken Tucker die in één recensie Coldplay‘s X&Y en Dressy Bessy’s Electrified bespreekt. Deze niet voor de handliggende combinatie wekte mijn interesse. Het bleek zelfs een audiorecensie te zijn. En deze wil ik u niet onthouden, want Ken Tucker legt in zijn recensie haarfijn uit waarom ik Coldplay’s laatste album een stuk minder vind dan Electrified én waarom Electrified zo leuk is. Waarom zou ik mijn stukje dan nog aan u laten lezen als u het zelf kunt horen. Dus klik.

File: Dressy Bessy – Electrified
File Under: Zomertijd, Dressy Bessy-tijd
File Audio: [Side 2]

Debris Inc. – Debris Inc.

Leave a reply

Rise Above / Bertus

debris_inc-debris_inc.jpgWat krijg je als je een tweetal sufgeblowde oude hardrockers met teveel vrije tijd en zonder fatsoenlijke songs een paar dagen de studio in schopt? Over het algemeen een wanproduct. En ja hoor, dit titelloze debuut van Debris Inc. is er zo eentje. Een echte overbodige kutplaat. En dan kunnen de heren nog zo’n fantastisch verleden hebben in legendarische bands (Ron Holzner speelde in Trouble en Dave Chandler deed het met Saint Vitus), maar daarmee red je de plaat niet. Allereerst de feiten maar even op een rijtje: een duffe stoffige productie, gitaarriffs die zelfs het meest groene punkbandje wegens te voor de hand liggend zou afwijzen/negeren, inspiratieloos songmateriaal, kinderachtige songtitels (“Too many mushrooms in my pizza” is wel het dieptepunt) en een dodelijk gebrek aan richting. Tot overmaat van ramp kunnen de heren allebei niet fatsoenlijk zingen en zetten ze het dus maar op een schreeuwen en grommen. Qua stijl weten ze ook al niet wat ze willen, de ene song is een stuk doom, de volgende neigt weer naar slecht gespeelde stoner, vervolgens zoeken ze het in de Eyehategod-hoek en over de punk- en grindprobeersels wil ik het al niet eens hebben. Toegegeven, het is lekker allemaal aardig lomp en het geheel is lekker spontaan opgenomen. Op het krukkige af. Maar zoals reeds gezegd: geen fatsoenlijk nummer te vinden. Al met al een grote doffe bak ellende deze plaat. U bent gewaarschuwd.

File: Debris Inc – Debris Inc.
File Under: Wanproduct