File Under
Normaal gesproken vindt u hier een stukje of drie, vier per dag en versieren we hier de muur regelmatig met wat concertfoto’s. En als we in een spraakzame bui zijn reizen we af naar verre en duistere oorden, praten we daar met heuse artiesten en schrijven we daar ook nog een stukje over. Maar nu even niet.
We hebben namelijk besloten dat we toe zijn aan vakantie. U weet wel: onderuit gezakt op de bank met een zak chips in je ene hand en de afstandsbediening in je andere hand. Voeten omhoog, laat de telefoon maar rinkelen, ik ben er even niet. Nou, dat gaan we dus doen. Als u ons zoekt, dezer dagen, dan zoekt u tevergeefs.
En mocht u ons nou heel erg missen dan heeft u hier onze jaarlijstjes. Print ze uit, neem ze op een mooie winterse dag mee naar de platenwinkel en beluister alle aanbevelingen! Tegen die tijd is het jaar weer om en zijn wij er ook weer: op zoek naar meer nieuwe plaatjes. Resteert ons nog u allen hele fijne dagen toe te wensen en een mooi uiteinde.
File: Vakantie en onze jaarlijsten.
File Under: We zijn moe. We hebben vakantie nodig. We zijn er na de jaarwisseling weer!
We zijn moe. We hebben vakantie nodig!
13 Replies
Morgen heb je vast nog wel even tijd. Het hoeft niet lang te duren, echt niet. Ik bedoel, hoe lang duurt het kopen van een cd? Oh, je wilde de stad niet meer in? Druk? Hmm, ja, maar bij de platenboeren zou het best eens mee kunnen vallen. Een kerstcd ja. Nee, niet met echte kerstliedjes, maar met liedjes die klinken als kerst. En smaken als kerst. En ruiken als een kerstboom. Er zitten belletjes in. En de meeste liedjes blijven zo in je hoofd zitten dat je ze opeens vanzelf meezingt. Weet je, soms laat 
Ik kan het zelf nergens meer vinden, maar ooit op een 
Het is weer vleermuisjestijd. Hoewel, het Finse 
Bij 
Heeft u uw 
Een beetje lamgeslagen en dodelijk vermoeid zit ik achter mijn bureau te staren naar mijn beeldscherm. Het is de laatste avond dat ik hier op de koude zolder achter mijn bureau zit. Morgenvroeg koppel ik mijn pc af en gaat ‘ie de verhuisdoos in. Straks, in het nieuwe huis, zit er een verwarming op zolder en is het ook veel ruimer. Het is hier ook te koud om te zitten. Ik asem iets uit dat op een stoomwolk lijkt. Terwijl ik de zooi overzie die binnen twee dagen opgeruimd zou moeten zijn speelt het Noors combo van 
Het zal in 1995 geweest zijn dat ik voor het eerst kennismaakte met de Clevo-hardcore sound, een loodzware variant op de Amerikaanse hardcore die het vooral zoekt in slopende megariffs, lagere tempo’s en grof geschreeuw. Hardcore waarin de geest van 
Naast mijn geraffineerde tomaat/kerrie-schotel en het feit dat ik slechts één keer in mijn leven heb overgegeven op een vol perron op Amsterdam Centraal ben ik ook erg trots op hoe ik binnen bijna elke muzieksoort wel iets weet te waarderen. Er zijn echter twee genres die me tot nu toe nooit hebben kunnen charmeren. Ten eerste country (ondanks het feit dat de liedjes titels hebben als “I Changed Her Oil, She Changed My Life” en “I Wanna Whip Your Cow”-ik verzin dit niet), en ten tweede muziek die klinkt alsof een Thaise kickboxer een gevarieerd assortiment van blaasinstrumenten trakteert op een lange reeks elleboogstoten en dropkicks. 