Eigen Beheer

Ik moet altijd wel gniffelen om het gebluf in bio’s van beginnende bands. Eens kijken of het drietal bands waarvan de afgelopen maand demo’s op onze deurmat ploften de waarheid spreken in hun begeleidend schrijven…
Allereerst is daar de biografie van het Zeeuwse Flavour. Zij laten er geen gras over groeien: ‘De provincie is voor Flavour te klein geworden. Het wordt tijd dat ook de rest van Nederland de smaak van Flavour proeft.’ Kijk, de heren zijn er duidelijk klaar voor met hun derde EP In So Many Ways, maar onderkennen in hetzelfde schrijven ook dat de houdbaarheid van een band beperkt is. Toch pakken ze aardig uit met deze EP. Het gevoel voor mooie catchy gitaarpopmelodieën kan ik ze in ieder geval niet ontzeggen. Bovendien is de samenwerking met Racoon’s Stefan de Kroon duidelijk een vruchtbare geweest. Van de vijf nummers op In So Many Ways zijn er vier meer dan geslaagd. Alleen van “One Night Stand” (vooral de tekst) ga ik een beetje sidderen, die hadden ze er van mij wel af mogen laten. Ik schat zo in dat ze best een kans maken om in ieder geval de provinciegrens over te wippen om wat optredens te doen en als ze nog wat doorgroeien, misschien zelfs ook nog wel over een volgende provinciegrens.
Het Nijmeegse The Analog Project beweert heel wat anders in hun bio vol ‘grapjes’. Zij waren het met hun ouders eens dat digitale bliepjes en computergebonk geen muziek is. Gitaren moesten het worden! En dat is het geworden op hun EP 20/20! Ik ben benieuwd of de ouders van de heren blij zijn met de (harde maar niet bruut harde) rocksound van de band rond de broertjes Ummelen die inspiratie opdeden tijdens hun verblijf in de USA. Professioneel aangepakt hebben ze het in ieder geval wel. Netjes verzorgde cd, mooie flyers en zelfs iets dat lijkt op een sponsordeal met Lee spijkerbroeken. Wat me een beetje tegenstaat is dat hun zanger af en toe lijkt te denken dat ‘ie James Hetfield is. Dat zijn de zwakste momenten van hun EP. Gewoon blijven zingen zou mij verstandiger lijken in dit geval. Ook qua gitaarsound mogen ze van mij nog wel een beetje meer zoeken naar iets dat ze meer onderscheidt van anderen. Zo te horen zou ze dat op een volgende EP (of misschien zelfs een hele CD) best kunnen lukken. De potentie is er genoeg volgens mij. En dan misschien wat bliepjes toevoegen. Geintje mannen, rock lekker verder.
Tenslotte is er het Volendamse Mozaique. Hier gelukkig geen vette palingsound, ondanks twee ‘Tollen’ in de gelederen. Het lijkt wel of demo een vies woord is tegenwoordig, Mozaique is de enige van dit drietal die dit woord in de mond durf te nemen. Overigens is dat woord hier ook wel op zijn plaats. Ook daar geen palingsound dus. Wel halen ze hun inspiratie uit veel verschillende bandjes. dEUS, Daryll-Ann, Coldplay en The Doors noemen ze onder andere als hun inspiratiebronnen. Nogal divers dus. Net als het geluid van de band zelf dat ik nogal zoekend vind. Met de licht hese stem van zanger Simon Tol is weinig mis. Hij is duidelijk Mozaique’s sterkste troef. Dat hoorde ik pas nadat ik me bij openingsnummer “All The Things” al verslikt had in mijn koffie, de eerste keer dat ik het hoorde. Zo’n oubollig toetsengeluid had ik al een tijdje niet meer gehoord. Gelijk pimpen die zooi mannen, dit doet je nummers tekort. En ook het gitaargeluid kan wel een likje verf gebruiken. Voor een tweede demo verder best een redelijke prestatie. De volgende keer íets professioneler aanpakken zal echter zeker schelen.

File: Flavour – In So Many Ways
File: The Analog Project – 20/20
File: Mozaique – Demo
File Under: In de bio's wordt weinig tot niet overdreven en er is het nodige talent aanwezig