Kill Rock Stars / Konkurrent

Er zou eens onderzoek gedaan moeten worden naar de taal die gebruikt wordt om albums de hemel in te prijzen. Dan bedoel ik niet de taal van de recensent, maar de taal van bands zelf, de taal van platenmaatschappijen en de taal van de promotiemaatschappijen in de landen overzee. In geval van The Old Haunts is het de band zelf die de luisteraar het meest zonder een vooroordeel richting de muziek wil duwen: ‘Our new record Fuel on Fire is out now. There’s what it looks like next to my angry cat.’ De foto van het album naast twee kattenfoto’s is alle informatie die de band zelf geeft. Het gerenommeerde label, Kill Rock Stars, geeft op haar bestelsite iets meer informatie, maar zegt weinig over de muziek. Fuels on Fire is ‘a record that displays a band comfortable in its skin and ready to push themselves farther.’ Juist. Pas door te googelen vind ik de persinformatie die het label met de promo’s meestuurt. Een keur aan stijlen: ‘Early rock’n’roll, country, 60’s british invasion, garage, psychedelia, glam, punk, rockabilly, blues, hardcore, and reggae,’ een keur aan vergelijkingen: ‘The Animals, Television, Screamin’ Jay Hawkins, The Sonics, The Modern Lovers, The Wipers, and CCR,’ en de conclusie: ‘They are 21st century rock n roll.’ Konkurrent, de vertegenwoordiger in Nederland, probeert het album op een enthousiastere manier aan de man te brengen en rept over de band als een ‘fantastisch swamprocktrio’ en ‘energieke liveband’ en noemt dezelfde invloeden als het label. En ik? Ik heb nog niets over het album gezegd, omdat ik het zo moeilijk vind om er iets over te zeggen. Het raakt me niet, maar ik geloof niet dat het slecht is. Kunt u vooruit met de labelpraat?

File: The Old Haunts – Fuel on Fire
File Under: Ik vind er niks aan, maar misschien u wel. Zo gaan die dingen.
File Audio: [Tuurlijk!]