Monthly Archives: October 2007

Helloween – Gambling With The Devil

Leave a reply

Steamhammer / SPV / CNR

Helloween - Gambling With The DevilVandaag is het zover: de spannendste dag voor kinderen in de Verenigde Staten, met die combinatie van carnaval en Sinterklaas, het trick or treat-feest Halloween. Er had hier natuurlijk een recensie moeten staan van Rob Zombie‘s soundtrack bij de nieuwe Halloween-film, maar we hebben the next best thing: Gambling With The Devil, het nieuwe album het nieuwe album van Helloween. Zoals te verwachten zitten alle bekende Helloween-ingrediënten er in: zware riffs, midtempo rockers en furieuze uptempo songs met dubbele bassdrums en schreeuwzang en steeds een spooky sfeertje in de songs. En natuurlijk een concept, zij het deze keer in drie songs: ” The Bells Of The 7 Hells”, “Falling To Pieces” en “I.M.E.”. In die laatste song doet zanger Andy Deris even zijn best te lijken op de man die het intro van dit album inspreekt: Saxon‘s Biff Byford. Deris bevalt me trouwens prima op dit album. Hij laat veel verschillende stijlen horen, van melodieus tot rauw, en draagt er daarmee aan bij dat dit album lekker afwisselend is. Ook producer Charlie Bauerfeind is er in geslaagd het bij Helloween doorgaans behoorlijk volle geluidsbeeld van enig lucht te voorzien. Verder is het precies wat je van een Helloween-album: een paar vullertjes, een stel heel degelijke songs en deze keer ook weer een paar behoorlijke uitschieters, zoals “The Saints” en het mini-concept. Helloween brengt hiermee een van zijn sterkste albums in jaren uit. De trick is bekend, de treat is er niet minder om.

File: Helloween – Gambling With The Devil
File Under: Ik houd wel van een gokje
File Audio: [HelloweenSpace]

Creature With The Atom Brain – I Am The Golden Gate Bridge

2 Replies

Conspiracy / Munich

Creature With The Atom Brain - I Am The Golden Gate BridgeEen eerdere release van deze band rond Aldo Struyf en Dave Schroyen (beiden afkomstig uit Millionaire) werd door File Under volkomen met de grond gelijk gemaakt. Of dat terecht was of niet, laat ik graag in het midden. Feit is dat met I Am The Golden Gate Bridge, hun eerste op cd verschenen release, de kritieke punten weerlegd worden. Een gebrek aan liedjes en een teveel aan gitaargeneuzel, zei u? Welnu, twaalf tracks kent deze nieuwe plaat en ook hier voeren de psychedelische gitaarrifs de boventoon. Maar ergens op de lijn tussen Millionaire, Queens of the StoneAge en Butthole Surfers vind je nu wel degelijk liedjes. Met een kop en staart zelfs. Of dat nu het gevolg is doordat Tim Vanhamel (die het fijnzinnig gevoel voor gekte uit The Evil Superstars lijkt te hebben meegenomen voor “Mind Your Own God”) en Mark Lanegan (verantwoordelijk voor “Crawl Like A Dog”) hand- en spandiensten hebben verleend aan Creature With The Atom Brain, weet ik niet. Wel dat het er op lijkt dat de Antwerpse maffia weer terug is en een paardehoofd in het bed van alle criticasters gelegd heeft. Check alleen maar de geschiedenissen van de bandleden en de namen op het ‘Thanks to’-lijstje, waar zelfs Godfather Tom Barman genoemd wordt.

File: Creature With The Atom Brain – I Am The Golden Gate Bridge
File Under: Return of the Antwerp Mob?
File Audio: [ MySpace]

Yeasayer – All Hour Cymbals

1 Reply

We Are Free / Konkurrent

Yeasayer - All Hour CymbalsIk dacht dat een bekken iets anders was dan een cimbaal. Ik dacht dat een cimbaal weliswaar een percussie-instrument was, maar dat het meerdere tonen kon voortbrengen en nu blijkt een cimbaal gewoon een bekken. Dat is jammer, ik had al een enorme interpretatie aan de titel van het debuutalbum van het uit Brooklyn afkomstige Yeasayer – zonder h! – gehangen. Iets met archaïsch en oosterse invloeden. ‘All hour’ kon dan wat mij betreft vertaald worden met ‘eeuwig voortdurend’. Dat een cimbaal een bekken blijkt maakt mijn interpretatie echter niet meteen kapot. Het belang van onorthodoxe ritmes – ook gemaakt door de cimbaal – die klinken alsof ze uit een soort van internationale spirituele oudheid komen (want helemaal plaatsen kan ik de ritmes niet) blijkt groot. Die ritmes en bovenal melodieën – van Gregoriaans tot Midden-Oosters aandoend – blijven duren en worden door Yeasayer zo ingevoerd in hun composities dat de liedjes op hun debuut klinken als toekomstmuziek die vandaag gebracht wordt. Een beetje TV on the Radio, al is die band duidelijker van nu. Yeasayer klinkt soms new age, soms indie, soms Afrikaans, soms zoals gezegd Gregoriaans of nog iets anders, maar nergens ontbreekt de duidelijke touch van Yeasayer. Ik vind het een knappe plaat, die weliswaar even wennen is, maar die me wel iets brengt wat ik zelden heb gehoord. Ik ben er nog niet helemaal klaar mee. Ik denk dat ik in de war was met een citer. Helemaal verkeerd natuurlijk, maar het had zomaar gekund. Een citer bij Yeasayer. Eigenlijk kan alles, maar dat heeft Yeasayer goed vertaald in een verrassend – excusez le cliché – debuut.

File: Yeasayer – All Hour Cymbals
File Under: Bezwerende spirituele indiepop
File Audio: [2080 – om te downloaden][ MySpace]

Agua de Annique – Air

1 Reply

Agua / Rough Trade

Agua de Annique - AirJe vraagt het je toch stiekem af, waar de fans van The Gathering meer naar uitkeken; deze plaat van frontvrouw Anneke of die van de rest van de band. Een beetje naar misschien, hoewel je het ook van de positieve kant kunt bekijken; er zijn nu immers twee groepen waarvan er iets moois kan komen. In het geval van Anneke is dat, wat een stom woord toch, poprock. In ieder geval op die zondagavond in – godbetert – Emmeloord alwaar Agua de Annique in het plaatselijke jongerencentrum de Klos haar tweede en niet meer helemaal geheime try-out concert gaf. Mooi en intiem, maar geregeld ook venijnig rockend: Annique had het allemaal, inclusief een band die stond als een huis. Van Anneke viel weer eens op hoe mooi ze zingen kan, vooral als er andere dingen van haar stem gevraagd worden dan toen ze bij The Gathering zong (zoals in een verrassende cover van Earth & Fire). Naderhand viel de cd Air mij bij eerste beluistering een beetje tegen. Hij gleed – warm en helder geproduceerd als hij is – weliswaar heerlijk mijn oren binnen op de (brakke) zondagavond erna, maar was dit hetzelfde rockbandje dat ik de avond ervoor had gezien? Het deed mij, in tegenstelling tot live, nu wel geregeld aan het wat gepolijste geluid van The Gathering denken. Maar dan kleiner. Intiemer. Veel rustige nummers op deze plaat, veelal met de piano – waarop Van Giersbergen haar nummers schrijft – als basis. Open klanken, sfeer, en in het mooie “Icewater” soms bijna triphop. “Witness”, een onheilspellend voortjagend nummer, en “Lost and Found” zijn live de grootste knallers. Jammer genoeg komt dat er op plaat niet helemaal uit. De gitaaruitbarstingen zijn daar niet overtuigend genoeg en komen in het laatste nummer zelfs wat belegen over. Jammer! Maar voor de rest: een mooie, erg sfeervolle plaat, die zeker ook veel liefhebbers van The Gathering zal aanspreken en in combinatie met het live-geluid een interessante nieuwe band vertegenwoordigt.

File: Agua de Annique – Air
File Under: Meer dan The Gathering
File Audio: [ MySpace]

VA – Control OST

4 Replies

Warner

Control - OST‘Goedemiddag JT Bioscopen, waarmee kan ik u van dienst zijn?’
‘Ik zou graag kaartjes willen reserveren voor Control.’
‘Welke film zei u, mijnheer?’
‘Control, dat is die film van Anton Corbijn.’
‘Ik zie deze film niet staan in ons systeem. Het zegt me niets.’
‘Oh? Dat meent u niet, het heeft toch uitgebreid de pers gehaald de afgelopen weken’
Het kostte wat moeite om ’em te zien te krijgen, maar ik was best onder de indruk van Control, de film die Anton Corbijn maakte over Ian Curtis. De manier waarop hij dat doet – puur, niet geromantiseerd en zonder een oordeel te vellen over het handelen van Curtis – vond ik echt knap. Zeker omdat de film gebaseerd is op Touching From A Distance van weduwe Deborah Curtis. Het enige kritiekpuntje dat ik had was dat hij voor de rol van Curtis een net te mooie jongen gecast had. Maar goed, dat kun je Sam Riley zelf natuurlijk moeilijk kwalijk nemen, hij speelt bovendien de rol van Curtis overtuigend. Samen met de andere drie leden speelde hij ook nog eens de muziek die ze spelen in de film zelf. “Transmission” heeft het zelfs geschopt tot de bij de film horende soundtrack. Daarop komt het gros van de muziek die in de film zit voorbij. Het rare is dat de muziek die ik in film perfect op zijn plaats vond een beetje als los zand, aanvoelt zo op cd. Terwijl er eigenlijk geen zwakke nummers tussenstaan. Ik bedoel, New Order, Velvet Underground, Buzzcocks, Iggy Pop, Sex Pistols, Roxy Music, Kraftwerk, David Bowie en natuurlijk Joy Division zijn niet bepaald misselijke namen. Misschien komt het wel juist doordat ik vooral de Joy Division-albums koester zo als ze zijn. Daar maak ik niet graag een selectie uit.
‘Goedenavond Louis Hartlooper Complex, waarmee kan ik u van dienst zijn?’
‘Ik zou graag kaartjes willen reserveren voor Control.’
‘Dan bent u net op tijd, ik denk dat de zaal tot de laatste stoel gevuld is vanavond. ‘
‘Gelukkig maar.’

File: Control – OST
File Under: Mooie muziek, maar nog mooier in de bioscoop.