Monthly Archives: March 2008

Be Your Own Pet – Get Awkward

6 Replies

XL / V2

Be Your Own Pet - Get AwkwardTwee jaar terug speelde Be Your Own Pet op Lowlands. Terecht, want hun debuutplaat was een van de leukste cd’s van dat jaar. Zo bijzonder was dat dus niet. Wat wel bijzonder was, was dat de band haar ‘slot’ niet vol speelde. Ik kan me geen ander zo opwindend optreden op een festival herinneren waarin de band de geboden tijd maar voor de helft vulde. Jemina Pearl en haar mannen gingen als de brandweer en waren in twintig minuten door hun nummers heen. Klaar weg. Bij een nieuw rondje rond de wereld hebben ze nu bij het verschijnen van hun tweede cd Get Awkward de beschikking over vijftien nieuwe liedjes. Dus veertig minuten spelen moet nu wel lukken hoop ik. Want Be Your Own Pet is nog steeds opwindend. Al valt Get Awkward wel wat minder rauw op het dak dan zijn voorganger. Be Your Own Pet is de kant van de Yeah Yeah Yeahs opgeschoven. Een klein beetje maar, hoor. Muzikaal gezien, net wat meer diepgang. Maar elk nummer overspoelt je nog steeds met een golf van jeugdig enthousiasme en branie. Heerlijk no-nonsense punkrockliedjes. Of verwachtte je dat liedjes die luisteren naar titels als “Bummer Time” en “Food Fight” wel een diepere boodschap hadden? Nee toch?

File: Be Your Own Pet – Get Awkward
File Under: Niets eigenaardigs aan.
File Audio:[ MySpace][Luisterpaal]

Hans-Joachim Roedelius & Tim Story – Inlandish

Leave a reply

Gr�nland / Rough Trade

Hans-Joachim Roedelius & Tim Story - InlandishWaar eindigt ambient en begint lichtzinnig new age behang? Waar stopt neo-klassiek en gaat het over in Richard Kledderman-getingel? Natuurlijk is er geen absolute scheidslijn aan te brengen; dat maakt het in dit geval ook zo moeilijk. Roedelius (ex-Cluster, samengewerkt met Brian Eno en de welbekende en nog vele anderen) en Story (Amerikaans neo-klassiek componist) hebben samen gezorgd voor Inlandish, een plaatje dat ergens tussen alle bovengenoemde classificaties bivakkeert. Lastig dus; het ene moment denk je “wow, dit gaat diep, dit is indrukwekkend” en het volgende ogenblik ben je het alweer vergeten. Niet de bedoeling. En zo gaat het hele album door: redelijk korte compacte stukjes ambient die tegen gladde new age aanschurken; melancholische neo-klassieke filmmuziek die plots gevaarlijk dicht in buurt komt van muzak. Zoals Ryuichi Sakamoto en Harold Budd ook weleens plegen te doen. Maar toch, op een of andere manier glijdt het wel heel erg lekker naar binnen en ligt het geen moment zwaar op de maag; is het heerlijk wegdrijven en eigenlijk zelfs erg genietbaar. Het muzikale equivalent van een lichte, zomerse salade; je kunt er van blijven opscheppen zonder ooit verzadigd te raken. Ik neem nog een bordje.

File: Hans-Joachim Roedelius & Tim Story – Inlandish
File Under: Mooie ambient van het lichtzinnige soort

The Cheaters – The Cheaters

5 Replies

Big Dipper / Sonic

the_cheaters-the_cheaters.jpgNoren zijn een puur en stoer volk. Althans dat beeld heb ik van ze sinds ik het land bezocht. Eigenlijk is het gebaseerd op één ervaring: het bezoek aan de Rallervegen. Een fietsroute die over een werkweg langs de spoorbaan loopt boven de Hardangervidda. Waar we in het hele land nauwelijks fietsers tegenkwamen – niet vreemd met al die hoogvlaktes =, was het hier een drukte van belang met hele families inclusief kinderen die de route fietsten. De ondergrond was rauw en geregeld waren er gevaarlijke afgronden, maar de kinderen rausden erover heen alsof het een geasfalteerde weg was. De ouders fietsten er onbezorgd achteraan. Dat zag ik in ons land nog niet gebeuren. Ik kwam hierop nadat ik zag dat The Cheaters ook uit Noorwegen komen. The Cheaters maken namelijk rauwe garage-blues-rock ‘n’ roll dat hier en daar opgeleukt wordt met een countrydeuntje. In essentie is het puur zonder technische poes-pas. Gewoon recht voor zijn raap er alles uit knallen lijkt het credo van het trio. Ze doen het met verve. The Cheaters is hun eerste volledige album. In 2006 was er een four-track ep waarvan alleen “I Found Love” het album haalde. The Cheaters schrijven hun materiaal zelf, alleen “Reverberation” is hun versie van het origineel van dat van 13th Floor Elevators. Opener “Ludwig XIV” is een korte drumsolo die al snel eindigt in een stevige onweersbui die boven de Rallervegen lijkt los te barsten. Het nummer gaat meteen over in “It’s Allright”, de eerste single, waarmee de stemming voor de rest van het album gezet is. Als je hier aanhaakt dan zal de rest je niet teleurstellen.

File: The Cheaters – The Cheaters
File Under: Norway rock 'n' roll-country
File Audio: [ MySpace]
File Video: [It's Allright]

This Is Hell – Misfortunes

Leave a reply

This Is Hell - MisfortunesNa het geweldige Midnight In America besloot Modern Life Is War er mee te nokken. Stoppen op je hoogtepunt heet dat. De ultieme plaat is gemaakt, beter wordt het niet, tijd voor iets nieuws. Met Sundowning maakte ook This Is Hell een geweldige plaat. Hier en daar was er een puntje van kritiek, maar als de sound iets verder werd uitgekristalliseerd zou opvolger Misfortunes zonder twijfel de plaat van het jaar worden. Dat is niet gebeurd. Daarvoor is de plaat teveel een logisch vervolg op het jubelend ontvangen debuut. Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat Misfortunes een slechte plaat is, nee nee nee. Integendeel. De plaat zit sterk in elkaar, luistert als een tierelier, heeft een ongekende power en kent met “You Are The Antithesis” en “End Of An Era” twee van de vetste nummers van dit moment. This Is Hell is een intelligente band, die zich nog altijd weet te onderscheiden in het ietwat saaie hardcorelandschap. Alleen bekruipt me telkens het gevoel dat ik naar Sundowning Part II aan het luisteren ben. This Is Hell blijft een geweldige band die live elke zaal aan gort speelt en – eerlijk is eerlijk – een sterk tweede album heeft afgeleverd. De Amerikanen moeten voor hun volgende plaat wel een keuze maken: of met echt iets nieuws komen, of de weg van Modern Life Is War volgen. Laten we hopen dat ze voor het eerste kiezen. Als het al een keuze is.

File: This Is Hell – Misfortunes
File Under: Sundowning Part II
File Audio: Op [ MySpace]

Continue reading →

Week 13, 2008

Leave a reply

Storm
Hit Me TV – Hit Me TV
Bas
Portishead – Third
Ewie
The Black Box Revelation – Set Your Heart On Fire
Ludo
Destroyer – Trouble In Dreams
Gr.R.
Van Der Graaf Generator – Trisector / Gorki – Voor de rijpere jeugd
Timbo
Panic At The Disco – Pretty. Odd
André
Bell X1 – Tour de Flock (CD/DVD)
Prikkie
Umphrey’s McGee – Live at The Murat
HeetStof
The Singles – Start Again
Blizzard
Heidevolk – Walhalla Wacht
Stonehead
Guillemots – Red / Does It Offend You, Yeah? – You Have No Idea What You’re Getting Yourself Into
DubbelMono
The Pillbugs – Buzz for Aldrin

Hit Me TV – Hit Me TV

2 Replies

Alternative

Hit Me TV - Hit Me TVZoals je misschien al aan onze feeds hebt kunnen zien doen we hier tegenwoordig voorzichtig weer aan weeklijstjes en tegelijkertijd een poging om ze te archiveren. Bij die lijstjes kun je net als bij onze stukjes commentaar leveren. Als je het maar een beetje lief doet. Bij het noemen van Hit Me TV door Timbo twee weken terug merkte Lisa op dat ze heel erg benieuwd was naar hoe Hit Me TV is en wanneer er een stukje online zou komen. Nou, wij waren ook nieuwsgierig. Want over hun voorprogramma bij The Von Bondies in de Melkweg was fotograaf Dennis meer dan te spreken. Dat we de voorganger van Hit Me TV, Skip The Rush een stuk minder jolig vonden doet niet ter zake. Dat was qua sound een hele andere band. En Hit Me TV is bovendien duizend keer leuker. Nee, tweeduizenddrieeneenhalf keer leuker om precies te zijn. Ze springen met deze debuutplaat pats-boem in het Bermuda-vierkant dat tussen de eilandjes Muse, Placebo, Killers en Carpark North (persoonlijke plug, mea culpa) ligt. En daar gaan ze tekeer. Lekker te keer. Heerlijk te keer zelfs. Neem alleen al het ondertussen al tot de nationale radiostations doorgedrongen “Maybe The Dancefloor” met zijn heerlijk opzwepende basriff die bijval krijgt van een lekker eigenwijs gitaarriffje, en er ondertussen mooi voor zorgt dat je kont volautomatisch in beweging komt. En de rest van je lijf al snel volgt. Topnummer voor thuis, maar absoluut ook een floorfiller in de hutten in de stad. En zo staan er meer op dit meer dan toffe debuut. Veel meer. Nog tien namelijk. Zonder de andere drie bandleden tekort te willen doen wil is de sterke aandachtstrekker van Hit Me TV de stem van Jaap Warmerhoven. Absoluut een van de beste Nederlandse zangers die ik de laatste tijd hoorde. Goed, tot zover deze lovende praat en nu mag je raden wat de volgende week mijn weekplaatje zal zijn. Juist ja.

File: Hit Me TV – Hit Me TV
File Under: Daar lusten we wel pap van.
File Audio: [Maybe The Dancefloor in de mixxx][Luisterpaal][ MySpace]
File Video: [Maybe The Dancefloor]

Van Der Graaf Generator – Trisector

Leave a reply

Virgin / EMI

Van Der Graaf Generator - TrisectorHij wilde er zelf heel weinig over kwijt, over het vertrek van David Jackson, maar dat het impact had, dat kon je wel merken. Wellicht omdat Peter Hammill over de rest zo open was, maar hij dit onderwerp koste wat kost wilde vermijden. Hij keek wel uit naar de volgende plaat met de drie overgebleven oerleden van VanderGraaf Generator. En ik was er zelf ook benieuwd naar. Want hoe ga je het gemis van een toch behoorlijk extraverte saxofonist compenseren? Het antwoord is meteen duidelijk als je Trisector draait. Namelijk niet dus. En dat vind ik toch het knappe aan Trisector. De Heren hebben nergens geprobeerd om de opengevallen ruimte in te vullen. Wat je dan krijgt is een progplaat (al mogen we geen prog zeggen van Hammill en geeft hij zelf de voorkeur aan underground) die opvallend luchtig klinkt bij tijd en wijle. Wat niet wil zeggen dat hij daarom minder relevant is. De klasse druipt er nog steeds af. Alleen hoeven de heren niet meer zo nodig een punt te maken, lijkt het. En het album levert toppertjes op die tot het hoogtepunt van het oeuvre mogen gelden (Over the hill (my ass, helemaal niet over the hill!)). Al met al levert dat een plaat die anders klinkt dan de rest van het het werk van VDGG, maar absoluut niet misstaat. Dus sta ik gewoon weer vooraan straks in de Melkweg…

File: Van Der Graaf Generator – Trisector
File Under: Degelijke klasse

The Singles – Start Again

Leave a reply

Fading Ways / Sonic

The Singles - Start AgainHoe belangrijk is het voor een band om origineel te zijn? Ik zou die vraag zelf niet kunnen beantwoorden, maar het lijkt me onmogelijk om nog met iets volledig nieuws te komen. Alles is al eens gedaan. Als er dan eens een band komt die rockmuziek een geheel nieuwe draai geeft, gaat men toch op zoek naar vergelijkingsmateriaal. Waar lijkt het op? Meestal worden er dan wel een paar namen gevonden. Alles is inderdaad al eens gedaan. Je kunt als band natuurlijk ook gewoon openlijk gebruik maken van je invloeden en favoriete muziek en er misschien zelfs de nadruk op leggen, zoals The Singles uit Detroit doen. De laatste vier namen van de personen die ze bedanken op de hoes van hun nieuwe cd Start Again zijn John, Paul, George & Ringo en daarmee is direct duidelijk gemaakt door wie ze het meest beïnvloed zijn. Natuurlijk zijn veel meer bands beïnvloed door The Beatles, maar bij de meeste ligt het er niet zo dik bovenop als bij The Singles. Zelfs de titels van de songs zouden zo van de hoes van een lp uit 1963 kunnen komen: “I Want You Back Now”, “When Will She Be Mine?”, “Cryin’ Over You”, “Goodbye Little Girl” en “I Don’t Wanna Be The Last To Know”. Op enkele tracks hoor je ook nog andere invloeden, zoals Buddy Holly en The Kinks, maar het lijkt allemaal uit de periode tussen 1958 en 1964 te komen. Sommige van deze tracks zou je zonder problemen kunnen draaien op een sixtiesfeest en ik denk dat weinig mensen zullen horen dat het gewoon muziek uit de 21ste eeuw is. Deze muziek hoort eigenlijk ook helemaal niet op een compact disc te staan, maar op een vinyl langspeelplaat. Zes songs op kant A en zes songs op kant B.

File: The Singles – Start Again
File Under: Better Days
File Audio: [Singles
Space]