Sub Pop / Konkurrent
Wie de komende anderhalve maand rondloopt in Den Haag zal regelmatig een opvallende groene poster zien voor Crossing Border, dat half november weer in Den Haag plaatsvindt. Deze poster is gemaakt door Chad VanGaalen, die niet alleen een begenadigd liedjessmid is, maar ook een schilder wiens werk je er zo uitpikt. Vanzelfsprekend treedt deze uit Calgary afkomstige multi-kunstenaar ook op in Den Haag. Dat lijkt me iets om naar uit te kijken. Zo ben ik wel benieuwd of hij in zijn eentje het podium zal gaan betreden of met een band. VanGaalen is namelijk zo’n ouderwetse knutselaar die alles lekker in zijn eentje opneemt in de kelder van zijn huis. Zijn nieuwe cd Soft Airplane is hier ook weer zo’n sterk staaltje van. Beter nog dan zijn diens voorgangers Infiniheart en Skelliconnection, waarvan ik vooral Skelliconnection al heel fraai vond. Je moet wel tegen breekbare mannenstemmen kunnen en houden van ruwe, maar uitermate doeltreffende geluidsschetsen om VanGaalen te kunnen waarderen. Nog meer dan bij Skelliconnection heb ik bij Soft Airplane het gevoel naar de Canadeze evenknie van Buckley’s Sketches For My Sweetheart The Drunk te luisteren. Met dit verschil dat Chad ze gelukkig bij leven en welzijn aan ons kan presenteren en dat de liedjes wel degelijk zo op plaat beland zijn als hij dat bedoeld heeft. Dat wil zeggen, voorzien van allerhande knutselwerkjes uit samplers en, zoals hij het zelf zegt: primarily recorded on an old tape machine and a JVC ghetto blaster. Toch is de laag, die je aantreft als je door dit vernis heen prikt, eigenlijk altijd broos en intrigerend.
File: Chad VanGaalen – Soft Airplane
File Under: Cries of the dead
File Audio: [Willow Tree][Streaming on MySpace]
Chad VanGaalen – Soft Airplane
Leave a reply
2007 en 2008 waren toch wel een beetje de jaren van de 
Een debuut van een Nederlandse band. Altijd leuk. Met de hoes begint het al meteen goed, een schattig klein meisje in een zusterkostuum en mooie strakke typografie, natuurlijk hip hoofdletterloos. Het eerste volledige album van het Groningse 
Veel van de betere progrockbands staan onder contract bij Inside Out. Dat was ook het geval met 
Ik ben normaal gesproken niet zo van de gladgestreken Viva-pop. Toch vond ik de eerste 
Het kwaakt als een eend, het loopt als een eend en het lijkt zelfs op een eend. Een eend dus, zou u zeggen. Dus niet. Want het is 
Noem me een purist, maar als één genre zich slecht laat mengen met andere stijlen, is het wel blackmetal. Helaas denken veel mensen daar anders over. Als die mensen ook nog muzikant zijn krijg je van die wannabe onheilige gedrochten als van 
Mijn favoriete Nederlandse band van pakweg de laatste vijf jaar is het Amsterdamse 