Monthly Archives: February 2009
Julian Sas
Julian Sas, 27 februari, P3, Purmerend. Foto: Awarnach
Crystal Stilts
Polar Bear Club – Sometimes Things Just Disappear
Bridge 9 / Suburban
Met een korte tournee in het voorprogramma van de punkrockhype van vorig jaar, The Gaslight Anthem, valt Polar Bear Club met de neus in de boter. Ze hadden het veel slechter kunnen treffen en als onbekend bandje in halflege zalen kunnen staan. The Gaslight Anthem had het overigens ook véél slechter kunnen treffen qua voorprogramma. Al denk ik niet dat Polar Bear Club deze band van het podium zal spelen, hun debuutplaat Sometimes Things Just Disappear is een meer dan verdienstelijk debuut op de scheidslijn van emo en punkrock, of een mix daarvan zo je wilt. Dan kom je dus in de buurt van Hot Water Music en de vroegere Rise Against uit. En daar is het goed vertoeven. Wat ik bijvoorbeeld erg prettig aan Sometimes Things Just Disappear vind, zijn de lekker rauwe vocalen van frontman Jimmy Stadt. Niet van die tegenwoordig zo geliefde cleane zang, maar goed roestig. Let op: dat betekent niet dat het een blaffende hond is, het is absoluut wél melodieus namelijk. Ook qua productie heeft de band er niet voor gekozen de boel helemaal op te poetsen tot een imposante geluidswal. Al kan dat ook een kwestie zijn van budget natuurlijk, ik hoop dat het een bewuste keuze is en vind die sound echt een pré. Dat je op die manier ook best een groot publiek zou kunnen winnen zouden tracks als “Another Night in the Rock” en “As ‘Twere the Mirror” met een beetje goede wil zomaar kunnen bewijzen. Die zijn bijna mainstream, maar door de hierboven genoemde insteek vallen ze gelijk op. Ik ga niet beweren dat Polar Bear Club de punkrockhype van dit jaar gaat worden, maar als ze dit jaar flink wat potten gaan breken, zou me dat niets verbazen.
File: Polar Bear Club – Sometimes Things Just Disappear
File Under: Uit het goede hout gesneden.
File Audio: [ MySpace]
Shabaka Hutchings
Storybox
M. Ward
M. Ward, 27 februari, Paradiso. Amsterdam. Foto: Riny
Kyteman – The Hermit Sessions
Kytopia / Rough Trade
Colin Benders, of beter gezegd The Kyteman, is hip. Sinds het formidabele optreden dat de 22-jarige trompettist en dirigent op Noorderslag gaf eerder dit jaar is zijn loopbaan in een stroomversnelling geraakt. Alle podia willen de twaalf muzikanten en acht mc’s hebben. Het debuut, genaamd The Hermit Sessions, ligt nu in de winkels en loopt als een tierelier. Hoewel het op de b�hne maar liefst twintig man zijn die een superenergieke liveshow neerzetten, heeft Benders de cd in zijn eentje ingespeeld. De mix tussen jazz en hiphop (ook al hoor ik ook andere muziekstijlen) gaat veertien tracks door en luistert lekker weg. Met “She Blew Like Trumpets” wordt de toon al bij de tweede track goed ingezet; lekkere feestjazz met een electrotintje dat hier en daar aan Relax (waar Benders eveneens de trompet verzorgde) doet denken.ReaZun bewijst op “Une Seule Fois” dat Franse hiphop ook vet klinkt en doet dit op “City Is Burning” met Paradox nog eens dunnetjes over. Van laatstgenoemde verschijnt binnenkort ook eindelijk een album. Natuurlijk kunnen grotere namen uit de scene niet uitblijven, dus komt Blaxtar, de grote broer van Typhoon, met “Blow The Whistle On ‘Em” even langs om het beste nummer van de plaat af te leveren. Erg aanstekelijk, vooral door het gefluit. Hiphopdichter BangBang maakt met “Stand For Something” een iets uit de toon vallende track met de beats die we meestal bij tracks van hem horen. Het resultaat van zoveel verschillende artiesten op ��n album is vaak chaos. Ook The Kyteman lijkt hier ten prooi aan te vallen. Hoewel het heerlijke nummers zijn is er aan de eenheid op deze plaat weinig aandacht besteed. Neemt niet weg dat we de komende tijd overal in het land kunnen genieten van de fanatieke trompettist.
File: The Kyteman – The Hermit Sessions
File Under: Van trompettist tot dirigent, The Kyteman kan alles!
File Audio: [ MySpace]