Wrasse / LC Music
Ik werd vakkundig op het verkeerde been gezet: op het hoesje is een ravissante schone te zien, die op een oude sofa in een jugendstil-achtig decor heel burleske ligt te zijn. Ik verwachtte dan ook een soort tja… broeierige nachtclubmuziek, inclusief een hoop ge-oeh en ge-aah. In plaats daarvan bleek het om het solodebuut te gaan van Cucu Diamantes, de zangeres van Yerba Buena, een invloedrijke fusionband uit New York. Om eerlijk te zijn: ik had er nog nooit van gehoord. Cuculand is een bijzonder vrolijk en grensverleggend allegaartje met tal van invloeden: het album laat zich beluisteren als een grote kruisbestuiving van rock, soul, disco, reggae, merengue, dance en Mexicaanse ranchera. Diamantes zingt en rapt in het Spaans en het Engels, soms in beide talen tegelijk. En dan krijg je dus een soort ‘Spanglish’: Sigo estando crazy, sigo estando free – ‘Ik ben nog steeds gek, ik ben nog steeds vrij’. De teksten gaan over (verloren) liefdes en het al dan niet vrijgevochten leven als latina. Het klinkt allemaal bijzonder aanstekelijk, met tussen de regels door af en toe een Lady GaGa-achtig dance-motiefje (“Still in Love”), wat gescratch en knipogen naar het blingbling r&b-genre (“Show Me The Money Papi”). De productie van Andres Levin (het brein achter Yerba Buena) en Yotuel Romero van de Cubaanse rapgroep Orishas is lichtvoetig en dartelend. Gelukkig is de zomer is nog niet voorbij, want de urban-latin van Cuculand is de perfecte soundtrack voor nog een paar weken zon!
File: CuCu Diamantes – CuCuLand
File Under: Urban-latin
File Audio: [MySpace], [Spotify]
Monthly Archives: July 2010
The Books – The Way Out
Temporary Residence / Konkurrent
‘Hello, greetings and welcome, welcome to a new beginning’, zegt een man bij aanvang van het vierde album van het New Yorkse folktronica-duo The Books. De vertrouwde elementen zijn meteen weer aanwezig, nieuw begin of niet. Fascinerende gesproken woord-samples geserveerd op een bedje van elektronische manipulaties en akoestische snaren. Opener “Group Autogenetics I” zet de toon voor een album vol bizarre flarden uit meditatie-cursussen, iets wat eerder al fantastisch werkte op “It Never Changes To Stop”, het beste liedje van hun vorige album Lost and Safe. Het curieuze is dat de nieuwe plaat, ondanks het koor van stemmen dat bezweert dat er ‘more space to relax’ is, muzikaal aanzienlijk wilder, om niet te zeggen lawaaiiger is. Opmerkelijk vaak wordt er zelfs een four to the floor-beat ingezet, die de boel bij elkaar moet houden. Het lijkt een trend dit jaar, denk maar aan het nieuwe werk van Four Tet en Caribou. In het irritante “I Am Who I Am”, dat klinkt als een abstracte verklanking van de Formule 1, weet het duo zelfs als Boys Noize te klinken. Het is lang wachten op de vertrouwde melancholische melodieën. Pas halverwege klinkt in “Chain Of Missing Links” een gitaartokkel die het predicaat ‘mooi’ verdient. Het is laat, maar net niet té laat. Gedurende de tweede helft revancheren The Books zich. Met mooiere melodieën als begeleiding wordt de luisteraar als vanouds bij de keel gegrepen en krijgen de goeroes, stalkers en kinderen een diepgang die ze eigenlijk niet hebben. Nick Zammuto opent ook zelf de mond, voor het mooiste liedje waarin hij ooit zong. “All You Need Is A Wall” heeft een Shearwater-achtige fragiliteit. Zou het toeval zijn dat juist daar ook de cello van zijn Nederlandse bandgenoot Paul de Jong voor het eerst echt schittert?
File: The Books – The Way Out
File Under: Moeizame intuning, redelijk resultaat
File Audio: [Books-Space]
Blitzen Trapper – Destroyer Of The Void
Sub Pop / Konkurrent
Om meteen maar bij mijn stukje van hun vorige plaat Furr van Blitzen Trapper aan te sluiten: laat je ook hier niet afschrikken door de foeilelijke hoes. Blitzen Trapper komt uit Portland, Oregon en heeft muzikaal bewezen het vak te verstaan. Ze wisten zich in de kop van Eredivisie te spelen en met het afsluiten van een platendeal, sinds de voorganger Furr, met Sub Pop zetten ze in op meer publiek. Als je dan bewezen hebt dat je dit niveau kunt bereiken, dan is het een kwestie van nog verder groeien of je minimaal te handhaven. Op Destroyer Of The Void weten ze het niveau vast te houden. De liedjes sluiten aan bij een seventies-sfeer op albums als Déjà Vu van Crosby, Stills, Nash & Young. Sterke liedjes in de alt.country-stijl met fijne samenzang. Ik moet er wel bij zeggen dat ik, doordat ik de voorgangers ken, niet verrast wordt door Destroyer Of The Void. Het is een standaard die ze zelf neer hebben gezet. Blitzen Trapper weet onder aanvoering van Eric Earley heel goed waar ze mee bezig zijn, namelijk sterke platen afleveren. En dat de verrassing eraf is dat is misschien wel logisch, maar zolang het twaalf fijne liedjes oplevert is dat helemaal niet erg.
File: Blitzen Trapper – Destroyer Of The Void
File Under: Je status waarmaken
File Audio: [MySpace]
File Video: [Akoestisch en solo: [The Man Who Could Speak True]]
The Bear That Wasn't
The Bear That Wasn't, 29 juli, M-idzomer, Leuven. Foto: Jokko
Off With Their Heads – In Desolation
Epitaph
Het lijkt de laatste jaren meer uitzondering dan regel te zijn dat Epitaph een fatsoenlijke punkplaat uitbrengt naast die van Bad Religion zelf. Met Off With Their Heads heeft het fameuze label eindelijk weer eens een echte goede punkband gescoord. Brett Gurewitz zal natuurlijk niet snel iets negatiefs over zijn eigen signings zeggen, maar gezien zijn ronkende woorden ‘Off With Their Heads might be the best punkband going right now, Epitaph needs them; Music needs them’ zag Gurewitz zelf ook wel in dat het wel weer eens tijd werd dat Epitaph een goede streetcredible punkplaat uitbracht. En dat is In Desolation, de tweede plaat van deze band uit Minneapolis, zeker weten. Snel opgenomen na een periode van dik twee jaar op tournee zijn, maar dat kan voor een band als Of With Their Heads. De lange reeks optredens heeft de band namelijk allesbehalve uitgeblust. Dat maakt openingstrack “Drive” wel gelijk duidelijk. Lekker staccato, rap gitaarwerk dat in combinatie met het rauwe stemgeluid van Ryan Young en de rollende bas Robbie Swartwood geven gelijk een goede energiekick. Je hoort er de drang naar het podium aan af. Fijn is ook dat er voor gekozen is de boel niet zo smooth mogelijk te laten klinken. Daardoor krijg je bij de meer ingetogen songs nooit de neiging het labeltje poppunk er op te gaan plakken. Zelfs niet in een ballad als “My Episodes”. Het is niet zo dat Off With Their Heads met In Desolation de punkscene op zijn kop gaat zetten, een puike punkplaat is het echt wel.
File: Off With Their Heads – In Desolation
File Under: Punk
File Audio: [MySpace]
Mercury Rev
Mercury Rev, 29 juli, M-idzomer, Leuven. Foto: Jokko
Primal Fear – Live In The USA
Frontiers / Rough Trade
Met Ralf Scheepers (ex-Gamma Ray), Mat Sinner (Sinner) en sinds 2008 ook workaholic Magnus Karlsson (Allen-Lande, Starbreaker) als gitarist, is het een understatement om te spreken van een degelijke line-up. Dat vonden ze zelf blijkbaar ook, want voor het eerst in het bestaan van Primal Fear brengen ze een live-album uit. Het klinkt alsof er weinig aan gesleuteld is, wat zeker bij een powermetalband voor mij een pluspunt is. Het is goed te horen waarom Ralf Scheepers ooit bijna de opvolger van Rob Halford bij Judas Priest werd: de kracht en overtuiging van zijn stem is ook na al die jaren nog intact. En toch, individuele tracks bevallen me prima, maar een heel album Primal Fear vind ik nog steeds wat veel van het goede. Het merendeel van de songs is gas geven en blijven hakken – en dat zorgt in elk geval bij mij ver voor het einde van het album voor de nodige vermoeidheid, zeker wanneer er ook nog typische Teutoonse marsmetal voorbijkomt in songs als “Nuclear Fire” of “Battalions Of Hate”. Het recentere werk, zoals “Six Times Dead (16.6)”, biedt meer variatie, terwijl het zeker niet minder heavy is dan het eerdere werk. In “Fighting The Darkness” verschijnt nog Pamela Moore (Sister Mary in Queensrÿche´s Operation: Mindcrime) ten tonele, terwijl als enig rustpuntje het semi-akoestische “Hands Of Time” is toegevoegd. Wie Primal Fear al jaren volgt, kan dit album blind aanschaffen. Van mij mogen ze zich meer op het recentere werk richten, simpelweg omdat dat muzikaal veel interessanter is. Overigens is tegelijkertijd met deze cd een live-dvd verschenen onder de titel All Over The World, met nagenoeg dezelfde tracklisting, maar van het Europese deel van de tournee.
File: Primal Fear – Live In The USA
File Under: Langverwacht live-album, maar met gebreken
Steed
Steed, 29 juli, Tivoli de Helling, Utrecht. Foto: Storm
The Upsessions – Beat You Reggae
Excelsior / V2
Ska, rocksteady en reggae zijn typische muziekgenres waarbij het gaat om vliegen afvangen. Alles in thematiek, in loopjes en in refreintjes is al duizend keer gedaan. De crux zit ‘m in bijdehand gedrag, in spitsvondige woordgrapjes en her en der in simpel gortdroog maar briljant spel. Het Nederlandse The Upsessions met muzikanten van Rude Rich and The High Notes weet wel raad met een goede ritmesectie. De subtiliteiten zijn niet van de lucht. Trombonist Giel Mulder en Boss van Trigt laten zich op deze tweede cd inspireren door Winston Groovey, Dave Barker, Freddie Notes And Rudies, Count Suckle, Tommy McCook, The Mohawks, en natuurlijk Toots And The Maytals. Dat ligt er wel erg dik bovenop. Maakt niet uit, Beat You Reggae is een floorfiller voor indiefeestjes geworden. Een gangmaker, want als je ’t als blanke dj op pukkelige party’s echt niet meer weet, dan hoef je deze plaat maar op te zetten en de voetjes gaan geheid van de vloer. Zeker bij uptempoknallers als “Ready for the Beat”, “Boogeyman”, “The Soultrain” en “Reggae Funkalicious”. De gierende en bijtende Hammondorgels doen het zware werk. En, meer heb je dus niet nodig. Beat You Reggae is een typische ‘been there, done that’-plaat geworden, maar wel eentje die je voor het gemak als kroeg of dj maar beter achter de hand kunt hebben. Voor je ’t weet baant het grote publiek zich richting uitgang. The Upsessions is entertainment to the max en houdt de gemoederen nog wel even bezig.
File: The Upsessions – Beat You Reggae
File Under: Skalle 13 Goed
File Audio: [MySpace]
File Video: [Introducing… the Upsessions][The Soultrain (live)]