Monthly Archives: May 2011

Grails – Deep Politics

Temporary Residence / Konkurrent

Grails - Deep PoliticsGrails is een gezelschap uit Portland dat geregeld in de postrockhoek geduwd wordt en dat is zeker niet geheel onterecht. Maar het viertal kan en is absoluut meer dan het zoveelste slappe aftreksel van Mogwai. Dat heeft dit album mij wel duidelijk gemaakt. Acht nummers in krap 47 minuten telt Deep Politics: een snelle rekensom leert ons dat lang uitgesponnen nummers dus niet de boventoon voeren (krap negen minuten is het maximum). En toch zijn ze stuk voor stuk af. “Future Primitive” is een toegankelijke binnenkomer met een paar verdwaalde Arabische klanken en het bereidt u voor op een cinematografische luistertrip. “All The Colors Of The Dark” lardeert beelden in mijn hoofd van een reis in een afgeragde pick-up truck door desolate landschappen bij het krieken van de ochtend. Dat doet u natuurlijk onmiddellijk denken aan een zekere Ennio Morricone. En voorwaar, zijn ziel en zaligheid is alomrtegenwoordig op deze plaat. Maar er is meer: het titelnummer doet herinneringen aan Rachel’s opleven en laat een langzaam evoluerende sc&eagrave;ne van innnerlijk verdriet zien, met de onvermijdelijke, tragische uitbarsting. “Almost Grew My Hair” (de titel is niet toevallig gekozen) neemt u weer mee de weg op, maar nu lijkt de reis een stuk avontuurlijker, als een dollemansrit, door een schijnbaar slapende stad pardoes de woestijn in. Afsluiter “Deep Snow” is met z’n Oosters aandoende riff het laatste hoogtepunt. Als geheel is dit een filmische plaat die weinig hoorbare erupties kent, maar juist het emotionele geweld alsmede de aanslag op mijn visualisatievermogen maken dit nu al tot een kandidaat voor m’n 2011 jaarlijst.

File: Grails – Deep Politics
File Under: Cinematografische luistertrip
File Audio: [MySpace]

Nazareth – Big Dogz

Edel / V2

Nazareth - Big DogzNet als de meesten leerde ik Nazareth kennen door de van de Everly Brothers gecoverde ballad “Love Hurts”. Ik wist wel dat de Schotten eigenlijk een rockband waren vanwege een van mijn eerste albums, een verzamelaar met vijf bands (in de bijzondere combinatie Nazareth, Status Quo, Gabriel-era Genesis, Kraftwerk en Bachman Turner Overdrive), maar dat nummer was toch bepalend voor mijn beeld. Dat veranderde flink toen ik No Mean City aanschafte. Crisis, wat een rauwe stem! En vergeet niet dat dat was in de tijd dat AC/DC Brian Johnson nog niet als boegbeeld had en Lemmy gold als het summum van rauw. Het is niet te geloven dat Dan McCafferty zijn stem niet al volkomen aan flarden gezongen heeft, maar anno 2011 (44 jaar na oprichting!) is Nazareth nog steeds actief. En nog steeds is gedegen bluesrock de basis voor de schurende stem van McCafferty. Big Dogz is studio-album nummer 22 en begint lekker met “Big Dog’s Gonna Howl”. Helaas is dan het hoogtepunt van dit album al voorbij, want over de rest van het album ligt een deken van vermoeidheid. Een enkele keer flakkert er weer iets van inspiratie op, bijvoorbeeld in de ballad “When Jesus Comes To Save You Again”, maar te vaak is het een standaardbluespatroon, waar nogal makkelijke, lome riffs overheen gelegd worden waarna het geheel langzaam naar een afsluiting sukkelt. Hier en daar lijkt geprobeerd te worden een hitje te fabriceren (“Radio”) uit al duizend keer gebruikte elementen. Jammer, want qua geluid is er niets mis. Het is rauw en zonder opsmuk, waardoor de blues beter dan ooit tot zijn recht komt. Het is jammer dat de compositorische hoogtepunten zo schaars zijn op dit album.

File: Nazareth – Big Dogz
File Under: Een goed begin… is niet meer dan dat
File Audio: [“Big Dog's Gonna Howl“] [“When Jesus Comes To Save You Again“]

Warpaint

Interview: Blink

De meningen waren vrijwel unaniem positief: Warpaint was het absolute hoogtepunt op de laatste editie van London Calling in Paradiso in 2010. Dat de vier dames uit Los Angeles er goed uitzien helpt natuurlijk, maar ook muzikaal was het allemaal dik in orde. Waarschijnlijk de reden dat ze dit jaar op de grotere Europese festivals te zien zijn, waaronder Lowlands.
Warpaint


Continue reading

Lady Gaga – Born This Way

Universal

Lady Gaga - Born This WayOké, wie durft er nog in een T-shirt van Lady Gaga rond te lopen? Hetero’s zijn gelijk verdacht, homo’s betwisten juist Stefani Germanotta’s extravagantie omdat ze tot een maand terug gewoon een vriend had, en daarnaast is ze (met haar team) al sinds de Alejandro-clip over haar top heen qua originaliteit in designkeuzes. Lelijk heet gewaagd tegenwoordig. Ik kan hele weblogs noemen met mooier design in Gaga’s eigen stijl. Want consistent is ze. Als er iemand niet is herboren tijdens de Grammy’s, is het Lady Gaga wel. Onpersoonlijkheid is het thema van Born This Way. Het niet authentiek zijn. Popfabriek. Héb je als enige op aarde tien miljoen volgers op Twitter, zit er gewoon een slim reclameteam achter. En daar schaamt Lady Gaga zich niet voor, integendeel. Terwijl concurrerende platenmaatschappijen klonen kweekten die het popfenomeen bestreden met haar eigen wapens (neem een Lady Antebellum), graaft Gaga zich nóg dieper in formatwerk. Wéér een stotterend refreintje (“Judas”). Een “We Will Rock You”-ripoff in “You & I”. Het “Barbra Streisand”-viooltje in “Americano”. Nóg debielere teksten (eeuwig leuk), wederom letter voor letter uitgespeld in het cd-boekje. En mijn eigen favoriet: dat synthje in “Bloody Mary”. Je moet maar durven. Het klinkt rockistisch, maar de stunt om Born This Way voor $1 op Amazon.com te verkopen is het juiste bedrag. Artistiek heeft dit dezelfde waarde als tweedehands Kylie Minogue-cd’s op de vrijmarkt. Nu hip, iedereen downloadt het, volgend jaar al gedateerd – maar dan is er vast een extra EP met een hitje extra. Ach. Het is toch prima vermaak? Wat onder de streep telt is de handvol nummer-één hits die er gaat komen – ik garandeer het als Anouk niet in de weg blijft zitten – dankzij de lompe productie die (zorgvuldig getest) bij elke zatte boer in de smaak valt. De stijl van Benny Benassi en David Guetta, maar dan met bonusvagina. Gaga redt elk feest, van cybergothicnacht en skihut tot huisvrouwenavond. Stefani Germanotta is marketinggenie én koningin van de eenvoud. Citaat uit haar interessante Google-interview: “All good music can be played at a piano and still be a hit.” Dus lenen haar liedjes zich even simpel om te ruïneren als om te remixen (maar laat die CD2 maar liggen, net als The Remix 1 niet sterk). Iedereen is Lady Gaga. Alleen voor Stefani Germanotta is stijlloos haar stijl.

File: Lady Gaga – Born This Way
File Under: Leuker kunnen we het niet maken. Wel makkelijker.
File Video: [Born This Way][Judas]