Sony
Misschien was u ze al vergeten, of misschien kende u ze niet eens zoals ik, maar de swingende oosterburen genaamd Seeed zijn terug met een nieuw album. Begin deze eeuw maakte Seeed met haar vlotte dancehall menig festival en zaal onveilig. Dit titelloze album is hun nieuwste wapenfeit en het eerste dat mij opvalt is de aalgladde, uitermate radiovriendelijke productie. Ik moest heel even goed naar het hoesje kijken want ik dacht even dat The Killers een reggaeliedje hadden opgenomen toen ik naar You & I zat te luisteren. Maar goed, niet zeuren, de elf leden van Seeed maken prima liedjes, spelen lekker strak en gelukkig durven ze ook een beetje met dynamiek en verschillende tempi te spelen. Single Blink Blink is een keurige, hitgevoelige deun en ook als ze overstappen naar hun moerstaal in Deine Zeit stoort dat deze luisteraar niet. De flirts met hiphop en pop klinken niet te gekunsteld en het lijkt erop dat Seeed de reggae- en dancehall ritmes waar ze hun naam mee vestigden een beetje loslaten. Dat kan een natuurlijke ontwikkeling zijn van de band maar creëert tevens het gevoel bij mij dat het album wat stuurloos is. Vlees noch vis, of anders gezegd: geen reggae en geen hippe pop. Beetje van alles niks en niks aan de hand. We zullen zien wat de toekomst brengt, maar ik vermoed dat Seeed het toch echt van de optredens moet hebben. Dit soort albums, zonder enige spanning en zonder echte hits, zullen de massa’s niet overtuigen.
Seeed
Seeed – Seeed
Leave a reply
Soms duurt het wat langer voor je een recensie uit de pen krijgt. Zoals in dit geval. Enige tijd geleden bracht Morrmusic een tweetal rereleases uit van platen van Dump, Superpowerless en I Can Hear Music. Beide platen kwamen in het begin van de jaren negentig uit op het legendarische lo-fi instituut Brinkman Records. Lo-fi platen dus. Dump was het eenmansvehicle van een parkeerwachter uit Charlotteville, die via diverse bandjes (o.a. Christmas) via Richmond in New York terecht kwam; James McNew. Daar werd hij de vaste bassist van Yo La Tengo, maar hij bleef zijn eigen dingen opnemen, op een four track. Niet gehinderd door enige kennis van opnametechniek, maar wel in staat om welk instrument te bespelen, dat hij in handen kreeg, leverde dat een aantal tapes op met eigen nummers. Die kregen ze, tijdens een toer van Yo La Tengo, bij Brinkman Records te horen en de rest is geschiedenis. Superpowerless en I Can Hear Music werden als toppers in het genre beoordeeld, maar waren moeilijk te krijgen, tot aan dit jaar.
Eerlijk is eerlijk: na 
Kartonnen double fold, met een wat aparte geur? Check! CD zit in een binnenhoesje? Check! Een wat onbestemde foto op de hoes? Check! Dat moet een 
De vierde schijf alweer van het o zo Brits klinkende 
Men mag mij er soms mee pesten: ik heb een 
‘Cinco canciones españolas’ zou een betere titel geweest zijn voor Five Spanish Songs. De ep bevat uitsluitend nog Spaanstalige nummers en waarom zou je dit niet doorzetten in de titel? Spaans is de taal waar Destroyers Dan Bejar kennelijk op over is gegaan nadat zijn vorige releases in het Engels waren. Nu zingt iedere vogel zoals het gebekt is, en maakt mij de taal op zich nog niet zoveel uit. Wat mij wel uitmaakt is of de songs aantrekkelijk zijn. Destroyer heeft een aantal geslaagde albums op zijn naam staan en ik ging er positief in. Als ik echter deze ep draai, bekruipt met het gevoel dat Benjar de weg kwijt is. De Bowieaanse sfeer is er niet meer, het prettig gesmeerde geluid is ingeruild voor klein gehouden liedjes, de boeiende liedjes zijn vervangen door honderd in een dozijn liedjes. Het gevoel is weg, weg, weg. Het gaat maar voort, voort, voort en heeft mij helaas weinig te bieden. Bovendien doet mij “El Rito” mij denken aan een Italiaans liedje waar ik even niet op kan komen – wie o wie? Een ep is vaak een voorbode van een album, waarvan ik in dit geval hoop dat deze er niet komt. Ik wens dat Destroyer terug gaat naar het eerdere Destroyer-geluid en die interessante schijven blijft maken. Of je vernietigt je bandcarrière en begint een nieuwe onder eigen naam, maar besmeur het eigen nest niet. Van de reden van deze release kan ik dus weinig begrijpen.