ISO

Ik ben opgegroeid met David Bowie. ‘Völlig losgelöst’ door dat speciale “Space Oddity”, gek op het geram in “The Jean Genie” en de in mijn vaste (jaren ’70)-discotheek zeer bijzonder klinkende “Fame” en “Golden Years”. De Duitse versie van “Heroes” uit de film Christiane F maakte op mij nog de meeste indruk. We schrijven inmiddels 35 jaar later en dan is er Blackstar. Van enige gezapigheid van een op leeftijd zijnde artiest is bij Bowie (vrijdag 8 januari 69 jaar geworden!) geen sprake. Blackstar start jazzy met het titelnummer dat bijna tien minuten beslaat. Halverwege neemt Bowie als zanger het heft stevig in handen waarbij het ‘on the day of execution’ alsmaar spannender en onheilspellender wordt. Mijn favoriete nummer op Blackstar is “Lazarus”. Dramatisch en meeslepend. Prachtig blaas- en gitaarwerk. Kippenvel! Drie andere songs, “Tis A Pity She Was A Whore”, “Sue” en “Girl loves Me” zijn minder easy en (ver)dienen vaker beluisterd te worden. Lekker in het gehoor liggen de slotnummers “Dollar Days” en “I Can’t Give Everything Away”, waarmee je heerlijk weg kunt zwijmelen. En een fijn gevoel overhoudt aan vijftig jaar Bowie. Verwacht geen makkelijk commercieel succes à la “Let’s Dance”, maar een boeiend hoorspel van bijna drie kwartier. De artiest, die de komende maanden in het Groninger Museum (een must voor fans!) ook nog een bijzondere tentoonstelling heeft over zijn artistieke invloeden getiteld ‘David Bowie is’, staat weer helemaal in het middelpunt van de belangstelling. Hij heeft een bijzonder album afgeleverd. Een aanrader!

File: David Bowie – Blackstar
File Under: David Bowie is (nog altijd goed)
File Gastschrijver: Eric