Door jnnk, Stonehead en George; Foto's George
Hip als we zijn, zijn we nu eens niet fashionably late, dus arriveren we ruim op tijd om bij de aftrap van het festival aanwezig te zijn. Hanne Hukkelberg is de eerste stop en daar kunnen we rustig beginnen. Het thema van deze editie van Bazar Curieux lijkt ‘Changez!’ want in de meeste gevallen liggen er meer instrumenten en andere apparatuur op het podium dan door de bandleden op één moment bespeeld kunnen worden.
Op een paar acts na, waar slechts één instrument of computer de artiest moet begeleiden. Ook zullen we een paar knappe staaltjes multitasking voorbij zien komen, waar een artiest op hetzelfde moment meer dan één instrument bespeelt. Dat moet dan wel haast een vrouw zijn, en dat is niet altijd het geval, maar het aantal vrouwen op Bazar Curieux trekt de aandacht. Als ik zo eens nadenk, is Syd Matters de enige band die ik heb gezien, waar geen vrouw in speelde.
Continue reading
Bazar Curieux 2005 Napret
1 Reply
Het album Strangest Things verscheen eind 2004 en heeft in korte tijd zo veel lovende kritieken binnengehaald dat het bijna onmogelijk is om het album helemaal onbevangen te beluisteren. De remixers van 
“Wat voor muziek zocht je?” De beatdokter heeft wel wat weg van Einstein. Hij zit achter een enorm houten bureau met wel zes keyboards boven elkaar. Plechtig zet hij zijn ronde hoornen brilletje in zijn haar en kijkt me aan. Allerlei vreemde orgelpijpen blazen fluorescerende stoom.
Ze staart me aan vanaf wat een van de mooiste platenhoezen van dit jaar zou kunnen zijn. Als een geile Francaise uit de jaren zestig heeft ze zojuist mijn keel vastgegrepen. Gemeen drukt ze hem een beetje dicht en trekt me dichterbij de speaker. Haar stem is een beetje hees en ik ruik de sigarettenrook uit haar mond. Melancholische liedjes zingt ze, verdrietig klinkt ze. Ik sla mijn arm om de speaker heen en pleng een traan. Ik wil haar zoenen,ik ga haar troosten en ik kom dichterbij. Dan haalt ze uit en heb ik de rest van de dag een piep in mijn oren. ‘Motherfucking Asshole’ bijt ze me toe.
Het is hip om zo veel mogelijk stijlen te mixen, maar alleen wie het goed doet, zal niet ten onder gaan aan het moment. 
Tijdens mijn studie was het een verplicht onderdeel en ik was er niet echt bedreven in: planten determineren. Ik schold zo ongeveer elk plantje voor een ander uit en had het geluk dat dit gezellige gebeuren veelal in ploegverband gebeurde. Dat ik uiteindelijk een stage ging lopen waarin de begroeiing van perceelsranden geanalyseerd moest worden klinkt dan ook misschien een beetje raar. Maar als ik u vertel dat het nogal droef gesteld is met de diversiteit aan planten in die randen weet u dat het een luizenbaantje was. Een held in het herkennen ben ik dus niet. Het kan dus zo maar zijn dat ik er naast zit als ik beweer dat de heren van Willemyns en Roan van 
“Doe je dit om mij te pesten of zo?” “Hoe bedoel je? Waarmee zou ik je moeten pesten?” “Nou, ik had je toch al gezegd dat ik helemaal nerveus werd van deze plaat toen je die laatst klaargelegd had om eens te beluisteren in de auto.” “Haha. Dat had ik dan zelf alweer verdrongen. Zal wel komen doordat ik het wel heel leuk vind.” “Ik niet. Ik werd er helemaal kriegel van. Het lijkt me zo’n mannetje dat dat met behulp van een bak samples uit zijn platenkast even een leuk plaatje denkt te maken. En daarbij ook nog eens van de hak op de tak springt. Brrr.” “Je vergist je deels.