Das Pop, 18 november, Theater aan het Spui, Den Haag. Foto: George
Das Pop
Leave a reply
Category Archives: Crossing Border 2005
Crossing Border – zaterdag
Verslag: Gr.R., Bor, Storm en George. Foto's: Allemaal van hem
Daar waar we de vrijdag nog onbevangen konden zappen, was de zaterdag een avond van hard werken. De heren/dames van Crossing Border hadden wederom voor een sterk programma gezorgd, dus er liepen we ons weer de benen onder ons gat vandaan. De aftrap was klokslag half acht, alwaar de grijsbehaarde (doorhalen naar eigen mening) Peter Hammill, de leadzanger van Van der Graaf Generator, opende met een spoken word-sessie.
Het moet knap lastig zijn om zijn songteksten in normaal tempo uit te spreken, als die zo diep ingeslepen zijn. Tussen de gedreven voorgedragen songteksten door vertelde hij korte verhalen, maar omdat de beste man omringd was door klaarstaande instrumenten, begon je op den duur de hoop te krijgen dat hij er ook echt eentje zou gaan hanteren. Een klein dingetje tussendoor op piano of gitaar had er een topoptreden van kunnen maken.
Continue reading
The Decemberists
The Decemberists, 19 november, Theater aan het Spui, Den Haag. Foto: George
Crossing Border – vrijdag
Gelul: Storm. Foto's: George
Vrijdagavond. Ongeveer half Nederland zit aan de buis gekluisterd. Ze wachten tot Anastacia met een vaste hand gracieus het eerste dominosteentje om zal duwen. Wij niet. Wij hebben wel wat beters te doen. Leuke dingen bekijken op Crossing Border bijvoorbeeld.
En was er geen Crossing Border geweest, dan hadden we alsnog niet gekeken naar die ruim vier miljoen steentjes die om moeten vallen. Een mus is dood en wij rouwen mee met de overgebleven mussen in Nederland. Er zijn er minder over dan het aantal steentjes dat zou moeten vallen vanavond. Ongeveer vijf steentjes per mus. Wij hopen natuurlijk dat die ratio lager wordt. 1-op-1 is meer dan genoeg. Dat zal die vlerken in Leeuwarden leren. Alhoewel, er is natuurlijk geen betere televisie dan janktelevisie, dus misschien moeten ze het wel halen.
Continue reading
I Am Kloot
I Am Kloot, 18 november, Theater aan het Spui, Den Haag. Foto: George
Two Gallants
Two Gallants, 18 november, Theater aan het Spui, Den Haag. Foto: George
Crossing Border – Vooraf
Door: Storm. Foto's: George
Hé George, Bor en Gr.R.,
Hebben jullie het programma van Crossing Border al eens goed bekeken? Volgens mij wordt het van tijd tot tijd weer strootjes – drie zelfs hier en daar – trekken wie waar moet gaan kijken. Met dit verschil tot normaal strootjes trekken dat de strootjes eigenlijk beiden even lang zijn. Er zal dus niet gegriend hoeven te worden bij het trekken van het ene strootje om het andere strootje. Bekijk alleen al eens de late zaterdagavond van het festival. Ik zou echt niet weten wat ik moet kiezen. Worden het de drie mannen van Van Der Graaf Generator? Wordt het John Parish met zijn band? Of toch maar John Watts, je weet wel, van Fischer Z.
Het zijn alledrie artiesten waar ik zelf naar uit en tegenop kijk. Heeft één van jullie nog een voorkeur? John Watts is natuurlijk wel vaker in Nederland te bewonderen en twijfel er zelf een beetje aan of het bezoeken van een optreden van hem geen desillusie zal worden. De man maakte met zijn band natuurlijk wel geniale nummers in zijn tijd. Volgens mij is “Marliese” zelfs nog steeds Gr.R.’s favoriete nummer allertijden. Toch Gr.R.? Maar er is volgens mij weinig meer van die band over en of Watts het met zijn karakteristieke stemgeluid alleen gaat redden om de boel overeind te houden betwijfel ik.
Continue reading
John Parish – Once upon a little time
Thrill Jockey / Bang!
Een beetje uit het veld geslagen hang ik op de bank. Ik nip nog maar eens aan mijn glas whisky. Mijn tweede en het stijgt me al aardig naar mijn hoofd. Ik vreesde al dat het me moeite zou gaan kosten om het bij nippen te houden en niet over te gaan tot slokken. Daarom trakteerde ik mezelf voor de verandering maar op de zwaarste die ik in huis heb. Alsof je de turf rechtstreeks opvreet, maar wel lekker. Ook morgen nog. Uit de JBL‘s zou eigenlijk nu agressieve muziek moeten schallen en ik zou bier moeten drinken. Veel bier. Maar boven zijn Junior en de Jongedame in diepe rust en dat wil ik graag zo houden. Daarom zingt John Parish zachtjes door de huiskamer. Het valt me nu pas op dat zijn stem me doet denken aan die van Richard Janssen. Ik vraag me af waarom ik niet eerder aan Jansen dacht en geef mijn glas een compliment. Parish blijkt niet alleen een uitstekende producer te zijn. Zijn stem is ook nog eens erg aangenaam om naar te luisteren en haast kalmerend. Helemaal als je hoofd voelt zoals het voelt wanneer je voet slaapt. Dat kan inderdaad prettiger. Even dacht ik dat ik PJ ook langs hoorde komen, maar ze staat niet in de liner notes vermeld, dus zullen toetseniste Marta Collica of bassiste Giorgia Poli haar wel goed nadoen. ‘Of ligt dit weer aan jou?’ mompel ik tegen het kristal in mijn hand De liedjes zijn zoals mijn stemming. Somber verhalend en vol onderhuidse spanning. Parish heeft veel opgestoken bij zijn productionele werk voor Eels, 16 Horsepower en Polly Jean. Of deden zij veel van hem op? Ik ben het even allemaal kwijt geloof ik. Ik schenk nog eens bij, staar naar het plafond en probeer de melodielijn van “Stranded” terug te vinden in het spack spuitwerk.
File: John Parish – Once upon a little time
File Under: Producert blijkt bekwamer zingert dan verwacht
Gitbox! – Songs for Shiftless Days
Living Room Records / Konkurrent
Er zijn dingen in mijn leven die ik nooit had moeten doen, er zijn nog veel meer dingen die ik juist wel had moeten doen. Zo had ik het de laatste jaren muzikaal veel fijner kunnen hebben. Vanaf 1995 brengt het Arnhemse/Nijmeegse Gitbox! namelijk al geluidsdragers uit. En deze zijn dus totaal langs me heengegaan. Ik had een kans om het recht te zetten in 2003. Ik kocht de Living Room Records-verzamelaar: But you don’t really care for music, do you? Hierop staat een track van ze, maar je raadt het al: ik neem hier geen notie van. Het is ergens net na de zomer van 2004. Ik krijg wat demonummers van de komende plaat te horen. Ik val bijna om. Jemig, dit is mooi. Ik zie eind 2004 een geweldig optreden. Ik zie weer een half jaar later een intiem optreden van zanger Roeland van Niele zichzelf begeleid op de gitaar. Ik maak een inhaalslag. Ik koop Soulsharks uit 1998 en hun laatste plaat Steering by the Stars uit 2001. Ik blijf vol bewondering, maar zie uit naar de nieuwe release die in september 2005 eindelijk plaatsvindt: Songs for Shiftless Days. De promo draai ik vervolgens dagenlang in de autorit naar mijn werk. Ik krijg een brok in mijn keel, ik lijd mee, ik bewonder: de liedjes, de teksten, de gitaar, de piano en de stem. Het geheel ligt ergens tussen Bob Dylan, Chris Isaak en Sparklehorse in. Het laatste is niet vreemd als je weet dat producer John Morand een vinger in de pap gehad heeft. Thuis in mijn woonkamer klinkt het allemaal niet minder. Ik bewonder ook hier. Een klein minpuntje, helaas, is de productie van de tweede track “Back of the Room” waar de uitbarsting iets te vroeg wordt ingezet en het de stem storend vervormd, maar verder niets dan lof voor deze schijf. Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder (deze) Gitbox! Kom niet bij me dat ik het je het niet gezegd heb.
Gitbox! tourt (een beetje):
07-10-2005 merleyn nijmegen @ record release party
05-11-2005 tom tom heythuysen
File: Gitbox! – Songs for Shiftless Days
File Under: Sssssssstttttt, niet storen. Ik geniet.
File Audio: [Other Kind]
Mísia – Drama Box
Coast to Coast
Stop waar je mee bezig bent. Sluit je ogen. Sluit je ogen en zweef mee, laat je meeslepen naar een stad, ver weg, het kan Barcelona zijn, maar net zo goed Buenos Aires of Porto. Het is er middernacht, donker, maar hier en daar geheimzinnig verlicht, en de mensen dansen op straat. Snuif de geur op van zoete bloesems en proef de bedwelmende wijn. Het is zwoel in deze nacht. Iedereen draagt zijn mooiste goed, er zijn dichters, muzikanten, dansers en er is de bekoring van alles wat mooi is. En in het midden van dat alles daar is de stem van Mísia, wervelend en draaiend om je heen. Extase. Dan, ineens, word je moe… Je hebt een stoel nodig, en een tafeltje, je moet zitten, wijn! Drinken! En luisteren, luisteren naar die stem, die betovering… Als je tot rust gekomen bent, wil je weer dansen, dansen moet je. Het verlangen naar al het moois in het verleden en al wat nog komen gaat vermengt zich en je laat je opzwepen in de wildste dans, zwierend en zwaaiend tot je uitgeput neervalt, moe, maar voldaan. Sluit je ogen, sluit ze en keer terug naar je wereld, maar neem de herinnering mee in je hart…
File: Misía – Drama Box
File Under: Poëtische Fado
File Audio: [Fogo preso] [
Gavoita Doente]