Category Archives: FabrIQ 2012

FabrIQ 2012 Napret

Door Jasper en Ewie. Foto's: Diana

Het FabrIQ festival in Den Bosch staat voor ‘Intrusive Quality’: dit wijst niet alleen op gevestigde namen als Damien Jurado of Kim Janssen, maar ook artiesten die nog geen groot platform hebben gekregen om hun kunst te presenteren (maar dat wel verdienen). Dat betekent dat er soms artiesten komen die de maximale luisteraandacht vragen: de Ethiopiër Afework Negussie bijvoorbeeld, is een muzikant die normaliter ‘out of the box’ is voor de gemiddelde hippe showcasefestijnen. In een klimaat waar de grootste festivals de grote namen aan de haak slaan en menig ‘muziekliefhebber’ tegenwoordig alleen maar lijkt te pochen over de hoeveelheid aan festivals die hij dit jaar bezoekt, heeft fabrIQ alle elementen die een muziekfestival potentieel zo speciaal maken.
Trippp
Acts krijgen de vrijheid iets compromisloos neer te zetten, ongeacht de reacties. Dat staat garant voor bijzondere wisselwerking tussen publiek en artiest, die het gevoel van saamhorigheid tussen alle aanwezigen versterkt. Laten we wel eerlijk wezen: het feit dat de meeste acts afkomstig zijn van de Belmont Bookings-stal is een belangrijke factor. Het boekingskantoor van Bas Flesseman heeft in samenwerking met W2 Poppodium veel zeggenschap over hoe het festival wordt samengesteld. Zo is de Toonzaal nu de nieuwste locatie van het festival: een plek waar normaliter veel jazz en wereldmuziek wordt gepresenteerd: een setting die het publiek tot luisteren dwingt.


Continue reading

Damien Jurado – Maraqopa

Secretly Canadian / Konkurrent

Damien Jurado - MaraqopaDamien Jurado, toch al geen vrolijke Frans, maakte in 2010 met Saint Bartlett zijn ultieme droefsnoeten-plaat. De singer/songwriter deelt ‘r tal van doffe, rake klappen uit, met bijpassend bedompt geluid. Op Maraqopa staan de zaken er echter heel anders voor. Jurado dook de laatste tijd al opvallend vaak in de vaderlandse popmedia op, en vreemd is dat niet. Maraqopa is een open folkrock-album, waarvoor Nederland altijd warmloopt. Ik ben ervan overtuigd dat een radiozender met originals als Neil Young en Willie Nelson, en hun muzikale zonen (Tim Knol! Phosphorescent!), het hier prima zou doen. Alhoewel Jurado’s teksten ook deze keer niet van ‘lalala’ gaan, waagt hij zich wel aan een ‘toebedoe’-tje. Maar belangrijker: er is nu ruimte voor spetterende My Morning Jacket-achtige soli én galm. Weg is het geluid van het te kleine zolderkamertje. Het wachten is eigenlijk op een duet met bloemenmeisje Laura Veirs, dat helaas niet komt. Wél aanwezig is een kinderkoor, in het lekkere sentimentele zondeval-nummer “Life Away From The Garden”. ‘There was a time, when I believed you.’ In dat stramien kabbelt Maraqopa aangenaam rimpelloos richting einde, waar de oude Jurado toch nog een keer opstaat. En juist “Museum of Flight” doet me het meest. Jurado waagt zich aan een falset, wat hopeloos uitpakt. En dat is precies goed! Jurado moet een beetje wringen, de ongemakkelijkheid is zijn grootste kwaliteit. Bovendien komen daar de mooiste tekstregels langs: ‘I turned around, my life was changing, what did I learn? It’s not that easy.’

File: Damien Jurado – Maraqopa
File Under: Verzekerd van airplay op mijn favoriete radiostation
File Audio: [Jurado-Space]

FabrIQ 2012 – Voorpret

tekst: Ewie

Na twee versies FabrIQ lijkt Den Bosch definitief een festival rijker. Een festival waar het niet gaat om de grote namen, maar om het verkennen van muzikale grenzen in diverse genres. Zo varieert de samenstelling van het programma van singer-songwriter tot garagerock en van indie tot noise. Dit jaar vindt het op drie locaties plaats: De Toonzaal, W2 en de Verkadefabriek.
Kim Janssen

File Audio: [Inluisteren kan via de sampler op de 3voor12-luisterpaal”][of luister naar de playlist op Spotify]

Continue reading

Kim Janssen – Ancient Crime

Snowstar

kim_janssen-ancient _crime.jpgDe grootste bekendheid als muzikant zal Kim Janssen genieten als lid van The Black Atlantic. Een band waar je in het clubcircuit en op de diverse festivals zeker niet omheen kon. En terecht. Een van de vier huidige leden is dus Janssen, wiens debuutalbum The Truth Is, I´m Always Responsible in 2009 verscheen. Ancient Crime is de opvolger en speelt in de winter in een stadje in het noorden van Engeland. Liefhebbers van zijn debuut zullen niet teleurgesteld worden. Het album is namelijk weer even ingetogen als het debuut, iets wat voor deze tijd van het jaar prima past. Tijdens het beluisteren van Ancient Crime vroeg ik me af of dit nog wel onder popmuziek te scharen is. Luister eens naar het Satie-achtige pianogepingel op “Le Dodo Ou L´amour Au Berceau”. Of het koor dat in het afsluitende “Blyth Farjeon Choir” moeiteloos de macht overneemt alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Janssen weet tussendoor echter prima zijn kunnen te tonen. Mijn favoriet is het gevoelige met een akoestische gitaar begeleide “Holmes´ Bonfire, 1666”. Bovendien is er een achtergrondzangeres die de puntjes op de i zet. Bij het debuut vreesde ik al dat het live waarschijnlijk verprutst zal worden door kletsend publiek, deze keer pleit ik voor gevangenisstraf voor degene die iets tijdens zijn optreden durft te zeggen. Je bent gewaarschuwd.

File: Kim Janssen – Ancient Crime
File Under: De gevoelige snaar weer raken
File Audio: [MySpace][Bandcamp]
File Video: [Promo]
File Twitter: [Tweets]

Zun Zun Egui – Katang

Bella Union

zun_zun_egui-katang.jpegTakkeherrie. Ik weet zeker dat menigeen dit als de File Under onder zijn stukje zou zetten. En inderdaad, dat maakt Zun Zun Egui ook. Het is echter wel takkeherrie waar je je echt even aan moet overgeven (al zal het bij ander letterlijk overgeven zijn), want het viertal presenteert een niet alledaags brouwsel aan stijlen zoals afrofunk, noise, blues en hardrock. Zun Zun Egui is niet zo exotisch als de bandnaam klinkt, want de band komt uit het Britse Bristol. Ze ontstond in de undergroundscene waar de leden muziekavonden organiseerden en uiteindelijk een band vormden, waarvan Katang de debuutplaat is. Fans van de oude Peppers zouden eens moeten luisteren, want waar de Amerikanen inmiddels mainstream zijn, daar heeft Zun Zun Egui nog al die rauwe randjes. Of fans van The Ex, om maar eens een Nederlandse undergroundband te noemen. Het album zakt tegen het eind wat in, alsof ze zelf even tot rust moeten komen. Het album had wat mij betreft dan ook wel met een paar nummers ingekort mogen worden, hetgeen met een lengte van ruim 46 minuten best had gekund. Ik denk echter dat als ze op het podium rustig beginnen om uiteindelijk tot een explosie van geluid te komen, ze daar zeker zieltjes gaan winnen.

File: Zun Zun Egui – Katang
File Under: Het vanuit je tenen laten komen
File Audio: [MySpace][Soundcloud][Bandcamp][Grooveshark]
File Video: [Fandangou Fresh]
File Twitter: [Tweets]