Door: André. Foto's: Tom & Jorg

Het is druk op de zondagochtend bij de bakkerij in de supermarkt van camping Stortemelk. Dit is de dag dat een gedeelte van de bezoekers van het Into The Great Wide Open festival het eiland zal verlaten. De laatste dag. Je merkt het aan de sfeer. Iedereen komt een beetje gelaten over. Of zou het gewoon de kater van gisteravond zijn? Ik loop naar de kassa met mijn twee vers bemachtigde ham/kaas-croissants en iets drinkbaars van wat er nog over was in die halflege schappen. Daar aangekomen vang ik ongevraagd nog wat details over de liefdesperikelen van een van de kassameisjes op. Ook goedemorgen. Laten we de dag maar eens rustig beginnen met de zachtaardige folk van onze Belgische vrienden van Isbells.

Gezeten in het gras van het sportveld, luisterend naar de klanken van Isbells is het aangenaam wakker worden. Niets wereldschokkends maar daar heb ik ook geen behoefte aan op dit vroege uur. Net zo min als aan een krantenartikel met een diepgaande politieke analyse. Nee, dan lees ik liever het speciaal door kinderen op het festival in elkaar gedraaide, dagelijkse Kolder-krantje. Zelden zo’n vermakelijke festivalkrant gelezen. Met name de interviews zijn memorabel. Zo weet ik nu over Gijsbert Kamer dat hij “het liefst Bob Dylan interviewt en nooit nerveus is” en dat Ferry Roseboom “op school nooit is blijven zitten”.


Continue reading →

Door: André. Foto's: Tom & Jorg

Zaterdagochtend wordt de laatste bingokaart in het Bolder-restaurant uitgedeeld. Hoewel ik altijd wel te porren ben voor een potje popbingo en ik bijna mijn rijtje vol heb, ben ik te benieuwd naar het optreden van Nevada Drive om te blijven. Dan maar niet die felbegeerde fles Beerenburg gewonnen. Bij het horen van de zeer fraaie, warme stem van zangeres Christien Oele heb ik al snel geen spijt van mijn keuze. Ik herinner me ineens waarom ik Tanita Tikaram ten tijde van haar debuut zo goed vond. Ondanks haar fikse verkoudheid en de korte voorbereidingstijd van de twee in allerijl opgetrommelde begeleiders – de band is op vakantie – weet ze een erg fijn optreden weg te geven, waarbij het vooral mooi is om te zien hoe ze zelf opgaat in haar muziek. Het kleine eiland-liedje dat ze als primeur in haar uppie speelt – “zelfs mijn liefje heeft het nog niet gehoord, dus nu zijn jullie zeg maar allemaal mijn liefje” – ontroert in al haar eenvoud. Jammer van het vroege tijdstip. Dit had meer publiek verdiend.



Continue reading →

Door: André. Foto's: Jorg

De aankomst op camping Stortemelk is dit jaar een stuk vriendelijker. Waar nu het tent-vliegeren deel uitmaakt van de art trail, deden mijn lief en ik dat zelf vorig jaar spontaan tijdens het opzetten van onze iglo bij windkracht tien met ontmoedigende hoosbuien. Op de donderdag worden we verwelkomd met zonnestralen onder een steeds strakker blauw wordende hemel en het weer zal gedurende de rest van het lange Into The Great Wide Open-weekend volop blijven meewerken.

De sfeer zit er onder de vroege vogels meteen al goed in. Zo goed zelfs dat het door Rederij Doeksen gratis aangeboden concert van Tim Knol in de bolder aan vrijwel alle gemoedelijk bijbabbelende aanwezigen een beetje voorbij lijkt te gaan. Tim zet met zijn solide band een degelijke maar ook onopmerkelijke show neer en slaagt er maar niet in de vonk naar het publiek over te laten slaan (zie hier overigens wel een aardig videointerview). Dat De Bolder ondanks de aankleding bij het podium met de kenmerkende konijnen nog steeds meer weg heeft van een buurthuis met meeuwenmotief helpt daar niet aan mee. Tevens heeft De Bolder te kampen een haperende geluidstechniek – het is iets wat ik hier een keer zal benoemen, maar het blijft helaas het hele festival zo. Wij besluiten een kijkje te gaan nemen in het restaurant waar El Pino & The Volunteers alvast een voorproefje geven van waar ze de volgende dag het festival mee zullen openen.


Continue reading →