Category Archives: Into The Great Wide Open 2012

Into The Great Wide Open 2012 – Zondag Napret

1 Reply

Sloeg de melancholie al hard toe bij het Vlielandse folkduo Drijfhout op de zaterdag, dan helemaal op de zondag. Zonder dat er muziek bij betrokken was. Want na het ontbijt en de stukjesschrijverij wordt de tent afgebroken. En dat is eigenlijk de laatste keer, in dit rijke festivalseizoen. Hij wordt gelukkig droog ingepakt, zodat we daar geen gedoe meer hebben. De zondag van Into The Great Wide Open is een beetje een vreemde dag. In de programmering is er rekening mee gehouden dat er veel mensen met de boot alweer naar het vasteland moeten. Het hoofdprogramma eindigt dus ook tegen zessen en is wat korter dan de vorige dagen.


Continue reading →

Into The Great Wide Open 2012: Zaterdag Napret

6 Replies

Keuzes. Alles in het leven draait om keuzes. De keuze bij welk podium we vandaag weer eens gaan staan bijvoorbeeld. De zaterdag van Into The Great Wide Open zit zo tjokvol met goede acts dat die keuze niet zo evident is. De eerste keuze is om de Vuurboetsduin over te slaan. Dat betekent dat we Adrian Younge missen. De helft van de mensen op de Vuurboetsduin roept dat we het optreden van ons leven gemist hebben, de andere helft geeft toe dat die Duin best ver weg is en de moeite van het fietsen niet waard. Wisselende reacties die haaks op elkaar staan, dat betekent in ieder geval dat een artiest iets goed doet. Ik sta ondertussen bij Janne Schra. Janne deed eerder haar ding bij Room Eleven en Schradinova, maar toert nu onder haar eigen naam. En volgens mij bevalt haar dat wel, want ze zit duidelijk goed in haar vel. Begonnen in de jazzhoek, permitteert ze zich tegenwoordig ook uitstapjes richting pop en blues; vooral dat laatste gaat haar prima af. Als toetje doet Ben Caplan nog een nummertje mee en beide stemmen mengen zich heel erg goed.


Continue reading →

Into The Great Wide Open 2012 – Napret Vrijdag

Leave a reply

door: Gr.R.

Sereen. Dat is het gevoel van de dag. Sereen, dat moment dat je van de Vuurboetsduin naar het Sportveld loopt en dat een fazant oversteekt. Kijk, dat gebeurt dus niet als je van de Alpha naar de Bravo loopt. Dat je ondertussen ook de teken van je af moet kloppen is een ander verhaal, maar dat nemen we voor lief! Into The Great Wide Open, dus, op Vlieland. Uw favoriete festival, als u van festivals houdt waar je over de kinderen struikelt. Maar daar waar de organisatoren nog liefde hebben voor muziek.
Anne Soldaat


Continue reading →

Hjálmar – Orar / Will and the People – Will and the People

Leave a reply

Borgin & Baggy Trouser

Hjalmar_-_Orar.jpgJe hebt zo van die vooroordelen soms. Dat je een IJslandse bandnaam ziet en zonder te luisteren daar maar naar toe stiefelt, op een festival. De foto in het programmaboekje bracht je ook in de veronderstelling dat het goed zou komen, want ze zien er wel uit als de heren van voorgenoemde Sigur Ros. Want de klaterende sonische watervallen van Sigur Ros willen we altijd wel toch? Maar nee dus. Want Hjámar brengt niets van dat. Hjálmar is onversneden old skool reggae en dan nog wel in het IJslands gezongen. En dat is nu net het pluspuntje van de band. Zoals alle bands uit IJsland beheersen ze hun instrumenten, inclusief blazers, uitstekend en Hjálmar voegt in dit geval een toetsenist toe die meer aan de paddo’s dan aan de joint gezeten heeft, maar echt gloeien wil het niet. Het is meer leuk uit curiositeit, eigenlijk.
Will_and_the_People_-_Will_and_the_People.jpgDat geldt in het geheel niet voor Will and the People. Want dat is niet leuk. Althans, de plaat begint lekker met lekkere lome akoestische popreggae. Een beetje zoals Selah Sue in het begin van haar carrière. Dan komt die verschrikkelijke 3FM-hit, “Lion in the Mountain Sun” en is het prompt afgelopen. Dan is het akoestische weg, gaat de stem van Will Rendle irriteren en lijkt de band vooral inspiratie te hebben gehaald bij het latere UB40. En dat is voorwaar geen pré. Gevaarlijk wordt het nooit meer, dus 3FM stonk er volledig in en daarom mocht Will and the People ook overal spelen. Maar uiteindelijk is het waarschijnlijk alleen leuk voor kinderen. Vandaar dat ze ook zo vroeg op het programma staan bij Into the Great Wide Open…

File: Hjálmar – Ora
File Under: Noveltyreggae

File: Will and the People – Will and the People
File Under: K3-reggae

Grasscut – Unearth

Leave a reply

Ninja Tune

Grasscut - UnearthHet duo Grasscut heeft braaf naar mijn 'file under' geluisterd. Ze zijn intussen met de grasmaaier door hun overdadig woekerende ideeën-tuin gereden. Zodoende hebben we op het nog altijd gevarieerde Unearth te maken met een fris gestructureerd gazonnetje. Het eerste liedje heet niet voor niets “Cut Grass”. Het maakt deze 'intellectuele' new age een tikkeltje minder bijzonder, maar tegelijkertijd een stuk fijner om naar te luisteren. Qua invloeden is er weinig veranderd. IJsland en de Amerikaanse muzikanten (The Album Leaf, Mice Parade) die daar, eh, grasduinden, vormen de grootste inspiratiebron. Het zorgt voor een hele hoop lekker naïeve melodieën (check “Stone Lions”), van het type dat je ook bij Múm aantreft. Veel tinkelende speeldoosjes en fluwelen vocalen die zich zachtjes in je oren nestelen. De stekels komen van een enkele dansbare beat-eruptie, of een scheurende synth. Het meest op het gemak is Grasscut echter in wegknisperende electropop-tracks à la The Notwist en The Books. De laatste invloed valt altijd toe te juichen, en is – net als de vocalen – prominenter aanwezig dan voorheen. Zelfs de babbelende goeroes ontbreken niet. Het hoogtepunt is tevens het enige verwarrende moment. In “We Fold Ourselves” klinkt hetzelfde stokoude opera-flardje als de vorige keer. Even twijfel ik of ik een remix-plaat heb beluisterd. Aan de andere kant, als die sample élk album terug gaat komen wordt het een mooie running gag. Bovendien behoort de Trans-Europees zoemende Kraftwerk-melodie die volgt tot het mooiste dat de band tot op heden opnam.

File: Grasscut – Unearth
File Under: Poppy tronica
File Audio: [Grasscut-Space]