Polyvinyl / Sonic
Paralytic Stalks is het elfde album van Of Montreal. Maar Of Montreal is Kevin Barnes en Kevin Barnes is Of Montreal. Elk album van de band, waarvan Barnes niet alleen voorman maar ook het enige vaste bandlid is, geeft opnieuw een doorkijkje in de hersenpan van de goede man, waar het nooit rustig wordt, maar wel elke keer op een ándere manier onrustig is. En hoewel “Spiteful Intervention”, de tweede track op het album, op een liedje lijkt – het album stond zaterdagochtend op bij het opruimen van het huis en zonder goed te luisteren is het net als veel andere albums van Of Montreal gewoon een ‘lekker gek’ album met vrolijke liedjes – blijkt bij nadere beluistering dat er achter die constatering een heel andere werkelijkheid schuilgaat. Paralytic Stalks is wederom een plaat die het verdient regelmatig herluisterd te worden: ruwe bekentenissen en wilde gedachten in de teksten, gelaagde composities met uiteenlopende muzikale ideeën en invloeden en bijzonder geïnstrumenteerd zijn, overgangen tussen liedjes die het geheel nog meer dan anders een symfonie, een verhaal willen laten zijn en natuurlijk Barnes’ oude Prince-, Bowie-, ELO-, kortom seventies-fascinatie, gecombineerd met nieuwe invloeden zoals sixties-pop en country. Ga er maar aan staan. En doe dat echt, want achter het grote glamrockverkleedfeest, zit meer dan ooit een erg knappe plaat.
File Under geeft ism Sonic enkele exemplaren weg van deze bijzondere toverbal. Doe snel mee met onze prijsvraag
File: Of Montreal – Paralytic Stalks
File Under: Gelaagde glam met ruwe randjes
File Audio: [Bandcamp]
Of Montreal – Paralytic Stalks
Leave a reply
Het gaat goed met Scott Matthew. Dat kan niet anders. Zijn derde album, Gallantry’s Favorite Son, is naast melancholisch zoals de vorige twee, ook optimistisch zoals Matthew nooit was. Dat hoor je aan bijvoorbeeld de opgewekte fluittoontjes – “Felicity” – en de koortjes – “The Devil’s Only Child” – maar ook aan de vaak iets minder zwaarmoedige teksten. Het lijkt erop dat Matthew niet meer de extreem onzekere singer-songwriter is, maar gewoon een wat verlegen artiest, die weliswaar liedjes schrijft, maar wel zulke bijzondere dat het label singer-songwriter misschien niet eens recht doet aan de man die dit album heeft gemaakt. Door Matthew’s stem, voornamelijk vergeleken met die van 
Laten we wel wezen, 
Toen het nieuwe album van 
Bijna verliefd word ik deze dagen op mensen, meestal mannen, die ervoor zorgen dat de herfst draaglijk wordt. Ik had nooit zo’n problemen met de herfst, maar nu ik al een paar keer bijna huilend door het raam heb zitten kijken, omdat ik ontroerd werd door iets wat ik al kende, maar nooit eerder zo hoorde. Dat gebeurde ook met 
