Man From The South, 27 oktober, Let's Get Lost, De Verhalenboot, Zwolle. Foto: Klaas
Category Archives: Le Guess Who? 2012
Jacco Gardner
Jacco Gardner, 27 oktober, Let's Get Lost, Popfront, Zwolle. Foto: Klaas
Deerhoof – Breakup Song
Hoewel zangeres Satomi Matsuzaki niet vanaf het prilste begin lid was van Deerhoof, geloof ik niet dat de band zonder haar zou zijn wat ze nu is. Want de schots en scheve gitaren, alle kanten opstuiterende synthesizers, bizarre drums en ontregelende liedjes zijn weliswaar altijd bijzonder, maar zonder haar stemgeluid zouden we het niet eens over Deerhoof hebben. Hoe noem je het eigenlijk, de manier waarop zij zingt of de korte tekstregels als waren ze mantra’s herhaalt? De ene keer klinkt ze als een naïef meisje, de andere keer zingt ze vrolijk agressief (in het idioom van Deerhoof zijn dat complementaire termen). Op Breakup Song, een erg korte plaat deze keer, van krap dertig minuten, valt me plots in dat ze hier en daar klinkt als Sarah Nixey van Black Box Recorder. Maar voor de rest liggen weinig bands zo ver af van Deerhoof. Deze keer – elke plaat iets anders, ook zo’n kenmerk van Deerhoof – lijkt het alsof ze zich hebben laten inspireren door de no-wave van James White, aangevuld met jaren negentig tweepop (“Mothball The Fleet”). Prettige waanzin horen we in “To Fly Or Not To Fly”, maar het hoogtepunt van Breakup Song is het met kreetjes opgetuigde en door een meeslepende beat gedragen “We Do Parties”. Het blijft een weerbarstige band, maar wel zo eentje die 'intrigerend' op de voorhoofden heeft staan.
File: Deerhoof – Breakup Song
File Under: Vrolijke waanzin
File Audio / Video [Breakup Song (Full album stream)]
Continue reading
Diiv – Oshin
Captured Tracks
Diiv is het geesteskind van New Yorker Zachary Cole Smith. Onder de vleugels van boezemvriend Dustin Payseur kon Smith in diens band Beach Fossils de fijne kneepjes van het muzikantenambacht eigen maken. Begin 2011 vond Smith dat de tijd aangebroken was om zijn eigen creatieve impulsen de vrije loop te laten en richtte zodoende Diiv op. Prompt componeerde de jongeman een zestigtal nummers volgens het beproefde indierockrecept: op zijn slaapkamer met behulp van de laptop. De beste van deze demo’s bracht hij als single uit en de aandacht van platenmaatschappij Captured Tracks werd al gauw getrokken. Smith zocht vervolgens een voltallige band bijeen en voor hij het wist waren ze begin 2012 al aan de opnames van hun eerste langspeelplaat begonnen. Zo makkelijk kan het tegenwoordig gaan. Het resultaat hiervan is het in juni verschenen Oshin. Een dromerige indieplaat met veel galm en ringelende, melodieuze gitaren. Qua geluid en compositie tappen ze uit hetzelfde vaatje als bovengenoemde Beach Fossils. Maar ook the War on Drugs, Real Estate, Lotus Plaza en Beach House zijn de laatste jaren werkzaam in hetzelfde straatje. Het is dringen geblazen op het dream-pop podium. Op het eerste gehoor doet Oshin denken aan Real Estate met kloten. Het tempo is wat opgevoerd en het randje is scherper, dit komt mede door de invloeden uit het shoegaze genre. Diiv maakt
sferische sfeervolle indie die zeer tot de verbeelding spreekt; tekst en zang zijn ondergeschikt (niet in de minste plaats omdat deze bijna onverstaanbaar zijn door de dikke lagen galm). De band hanteert het gehele album een specifiek geluid waardoor al gauw het ene nummer voor het andere in te wisselen lijkt. Het resultaat is dat na een stuk of 8 liedjes de eentonigheid naar binnen sluipt. Het merkwaardige is dat Oshin onmogelijk een slecht album te noemen is. Daarvoor zijn nummers als “How long have you known?” en ‘”Doused” simpelweg te goed. Het probleem is dat Diiv niet duidend boven de rest in het genre weet uit te steken. Conclusie: Oshin is een keurige plaat die risicoloos aan te schaffen is, verwacht alleen niet dat het je leven gaat veranderen.
File: Diiv – Oshin
File Under: Sfeervolle shoegaze dream-pop
File Audio: [MySpace] [Soundcloud][Grooveshark][How Long Have You Known]
File Twitter: [Twitter]
File Facebook: [Facebook]
File Gastschrijver: Guus
Ultraísta – Our Song
Video
Als Radiohead-producer Nigel Godrich iets doet, is het doorgaans vrij goed. Dit keer heeft-ie een band opgericht, Ultraista, vernoemd naar de gelijknamige literaire beweging. De zangeres die je hoort in onderstaande, wat eigenaardige single “Our Song” is de 24-jarige Laura Battinson die eerder bij Dimbleby and Capper en onder de naam Femme zong. Voer voor Bat for Lashes-fans, denk ik zo, maar de complexe percussie in het nummer maakt het ook meer dan dat.
Why? – Bitter Thoughts
Video
Het rariteitenkabinet van Why? draait toch vooral om Jonathan “Yoni” Wolf, die al meer dan een decennium de naam Why? gebruikt voor zijn optredens. Vorige week is hun nieuwe cd Mumps, etc. verschenen (waarover later meer) en dat was natuurlijk weer een goed excuus voor Wolf om samen met zijn band een nieuwe clip te maken. Het resultaat hiervan voor “Bitter Thoughts” is op zijn zachtst gezegd nogal grappig en speelt zich af in een huiskamer waarvan je zelf hoopt dat je er nooit in hoeft te vertoeven.
Eind volgende maand speelt de band op Le Guess Who?
Those Foreign Kids
Those Foreign Kids, 11 Oktober, Pakhuis, Popronde, Groningen. Foto:Tom
Constellation – 15 jaar
Festival
File Under<3 Constellation. Maar nu even niet. Het label van Godspeed! en al die andere bazen bestaat 15 jaar en viert dat met vijf mini-festivals in Europa dit najaar. En guess what? Nederland wordt over geslagen. EN DAT IS STOM! Want kijk maar eens hoe fantastisch de line-up is bij de evenementen in Bern, Parijs, München, Wenen en Leipzig, die is om te likkebaarden zo lekker. Dat had toch ook best in Vera, Groningen Paradiso, Amsterdam of Tivoli, Utrecht gekund? Nee, gemoeten!
Gelukkig is er altijd nog Le Guess Who? in Utrecht dat op 29 november Do Make Say Think, Sandro Perri en Eric Chenaux programmeert in Ekko als pleister op de wond.
The Revival Hour
Soundcloud
DM Stith lijkt er nog geen zin in te hebben om onder eigen naam snel nieuwe muziek uit te brengen. Da's spijtig, want zijn eerste (en tot nu toe enige solo-cd) Heavy Ghost was een van de mooiste van het afgelopen decennium.
Hij is nu bezig met een nieuw project samen met John Mark Lapham van the Earlies. Dat luistert naar de naam The Revival Hour. Ze doen niet alles met zijn tweetjes. Er schijnen ook bijdrages van leden van The Earlies, My Brightest Diamond en Shearwater te zijn. Ook mooi.
The Revival Hour is één van de niet te missen bands tijdens Le Guess Who. Ze spelen 1 december in Utrecht.
Luister hier naar “Pyre”:
Ty Segall – Twins
Lekker ongestructureerde commercial van Ty Segall voor hun op 9 oktober te verschijnen nieuwe cd. Weet je gelijk waar je aan toe bent 🙂