Category Archives: Lowlands 2005

Lowlands 2005 napret (III)

5 Replies

Door jnnke, DubbelMono, Stonehead en t-tusz

Het was muf ontwaken in de tent; de zon stond er fel op, en ik had al twee dagen Lowlands achter de rug. Gelukkig was ik niet de enige die brak was. Er stonden lange rijen voor het badhuis, dus met wat vrienden deden we de deo-douche. “Niet schoon, wel fris!” Een Lowbode-bezorger kwam langs (“De laatste nieuwtjes! Alles over hoe je je haar moet doen!”) en er ontstonden discussies over de in de Daily Paradise aangekondigde politie-alcoholcontroles op maandag. We ontbeten, haalden koffie, en sukkelden het festivalterrein op.[PP]
Lowlands 2005


Continue reading →

Lowlands 2005 napret (II)

7 Replies

Door jnnk, Stonehead, DubbelMono en T-tusz

Is Born nu een plaatsje in Limburg of in Brabant, vroegen we ons bij het opstaan af? Het is in elk geval het alter ego van singer-songwriter en Essentwinnaar Born Stuyven die de ondankbare taak had om het nauwelijks wakkere publiek als eerste te vermaken. De India-tent was dan ook veel te groot voor hem en hoewel hij applaus in ontvangst mocht nemen, soms welwillend, soms enthousiast, heb ik geen idee waarom hij hier stond. Zijn liedjes klinken anoniem en zijn stem prettig, maar op een manier die vooral Radio 2-luisteraars zal bevallen. Je kunt er lekker andere dingen bij doen.[DM]
Lowlands 2005


Continue reading →

Lowlands 2005 napret (I)

2 Replies

Door jnnk, Stonehead en DubbelMono

Mijn Lowlands-vrijdag begon met een vrolijk maar rommelig potje The Polyphonic Spree. Op het podium stonden 23 blauwe jurken te zingen en te springen. Ondanks het matige geluid kon de Spree het publiek wel bekoren. Erg grappig waren ook de cameramensen, die omringd door dansende bandleden van gekkigheid echt niet meer wisten wat ze moesten filmen. Al bij deze aftrap van Lowlands staat aardig wat publiek uitzinnig mee te dansen.[SH]
Lowlands 2005


Continue reading →

Heather Nova – Redbird

Leave a reply

Sony

heather_nova-redbird.jpgEen platenmaatschappij kan meer kapot maken dan je lief is. Dat werd bewezen met Heather Nova‘s albums Siren en South. Twee platen waarop de platenmaatschappij krampachtig probeerde om Heather in een mainstream-jasje te proppen en dat ging dan ook grandioos verkeerd. Vooral South is een overgeproduceerd gedrocht geworden. Heather nam daarom wat gas terug en bracht als reactie Storm, een vrijwel akoestisch album, dat ook niet helemaal bracht wat ik ervan verwachtte. Alle redenen om toch wat twijfels te gaan krijgen over het verloop van haar carrière. Die moet zij zelf ook gehad hebben, want ze nam het heft in eigen hand, donderde de platenmaatschappij eruit en nam de tijd om moeder te worden. En nam tussendoor een nieuwe plaat op. Wederom een reden om even je wenkbrauwen te fronsen, want zou de vrouw die zo vrijuit over de liefde kon zingen zich nu gaan vergrijpen aan babyliedjes? Gelukkig niet! Slechts één nummer op Redbird gaat erover. Voor de rest is het een redelijk vertrouwde Heather Nova-plaat. Opener Welcome, geschreven met Dido, rockt als vanouds en voor de rest is het de heerlijke gebruikelijke afwisseling van “hard” en zacht. De cover die normaliter bij de toegift gespeeld wordt, is dit maal opgenomen op de plaat (Wicked Game). De plaat riekt alweer lichtjes naar Oyster, hoewel het dat niveau nog niet heeft, maar het is een hele geruststelling dat Heather het dus toch nog kan. En het doet vooral uitkijken naar de komende tour, waarin samen met vaste gitariste Berit Fridahl het tempo iets omhoog zal gaan en wat gescheur links en rechts niet geschuwd zal worden. Kortom, Heather lijkt de zwangerschap goed doorstaan te hebben en ik kijk uit naar de liveconcerten. En ik hoop stiekem dat George de kans krijgt om hier ook wat kiekjes te schieten…

File: Heather Nova – Redbird
File Under: Een rode vogel maakt wel zomer…

Buck 65 – Secret House Against The World

1 Reply

Warner

buck65-secret_house_against_the_world.jpgGeboren in Nova Scotia, Canada, werd Richard Terfry ooit gedraft door de New York Yankees. Er lag een mooie carrière als professioneel honkballer voor hem in het verschiet. Een onwillige knie gooide echter roet in het eten. Na korte omzwervingen belandde hij uiteindelijk in de muziek. Hiphop was zijn ding Buck 65 werd zijn naam en hij bleek een puike scratcher en rapper te zijn. Maar de hiphop is hem nu, bijna tien jaar na zijn debuut, tegen gaan staan. In interviews geeft hij er zelfs flink op af. Van pure onversneden hiphop is op Secret House Against The World dan ook al lang geen sprake meer. Op zijn majordebuut Talkin’ Honky Blues had hij al meer overeenkomsten met mannen als Tom Waits en Johnny Cash dan met de hele hiphop-scene. Met Secret House Against The World is dat alleen nog maar een graadje erger geworden. Een excentrieke en drukke plaat, dat is wat het geworden is. Country, folk, (indie)rock en ook nog hiphop natuurlijk, Buck schudt het achteloos uit zijn mouw. Van mooi ingetogen samenzang met zijn Franse vrouw Claire Berest in “The Suffering Machine” tot opzwepende bijna mathrock-achtige liedjes als “Le 65isme”, Terfry legt het moeiteloos naast elkaar. In opener “Rough Trade Blues” lijkt Buck met zijn donkere monotone praatstem zelfs even echt bevangen door de geest van Johnny Cash. Da’s best eng. Eigenlijk is Secret House Against The World dan misschien ook wel gewoon het hiphopalbum dat The Man In Black nooit maakte. Voorwaar een hele prestatie.

Buck 65 speelt zaterdag om 14:30 op Lowlands de Lima plat

File: Buck 65 – Secret House Against The World
File Under: Als dit nog hiphop is, ben ik een neger.
File Audio: [Zeg het met een e-card]

Lowlands 2005 voorpret (III)

1 Reply

Door Dubbel Mono

De zondag is traditiegetrouw de dag waarop het allemaal wat langzamer op gang komt. Twee dagen weinig slapen, veel drinken en een heleboel herrie verstouwen begint er in te hakken. Het is dan ook de dag waarop de helden van de watjes worden gescheiden. Zo halverwege de dag komt de stroom huiswaartskeerders op gang. Nog voor de laatste acts van de dag vormen ze al een gestage stoet. Of zouden Incubus (ik denk het niet), Foo Fighters (vast niet) of Nick Cave mensen er van weten te overtuigen toch maar een nachtje extra te blijven?
We zullen het zien.
Lowlands 2005


Continue reading →

The Subways – Young For Eternity

6 Replies

Warner

the_subways-young_for_eternity.jpgZe werden zomaar pardoes voor de leeuwen geworpen door de programmeur van Glastonbury. Michael Eavis had een demo gehoord van The Subways en hoorde dat het wel snor zat. Sindsdien gaat het snel voor gitarist/zanger Billy, (helaas) zijn vriendin bassiste/zangeres Mary-Charlotte en drummer Josh. Glastonbury zetten ze met groot gemak naar hun hand en ook op London Calling in Amsterdam maakte het trio indruk met hun liedjes die de ene keer neigen naar de britpop van Oasis en de andere keer het tergende van Nirvana in zich hebben, soms zelfs beide in één liedje. ‘Pfff, dat is zooo jaren negentig’ hoor ik je denken? Nou, fuck it. Het zal me aan mijn reet roesten of het zooo jaren negentig is. Als het gebeurt met de overtuiging waarmee deze drie het doen dan maakt het mij geen biet uit. En de titel Young For Eternity moeten de criticasters dan maar eens in hun oren knopen. Geinig is dat veel liedjes overduidelijk over het bandpaar gaan. Het is bijna vertederend hoe schaamteloos Billy zijn liefde betuigt voor zijn bassende vriendinnetje in “Rock’n’Roll Queen”. Of zingt over hoe zij thee voor hem zet in “Mary” en dat ze het fijn hebben samen (in “With You”). Die Billy heeft het in zich om straks een goede echtscheidingsplaat te schrijven. Maar niks zoetsappigs aan hoor, ze rocken gewoon straf door, waarbij wat mij betreft vooral Charlotte – tja, een zwak voor bassende vrouwen dat heb je of dat heb je niet, hè – de show steelt. Dat doet ze vast ook op Lowlands, komende vrijdag.

File: Subways – Young For Eternity
File Under: Jong en oud in ene
File Video: [Rock & Roll Queen] [Oh Yeah]

Quit Your Dayjob – Sweden We Got A Problem

Leave a reply

Bad Taste / Suburban

quit_your_dayjob-sweden_we_got_a_problem.jpgHet duurde elf edities voordat ik mijn Lowlandsdebuut maakte. Er was altijd wel een smoes om niet te gaan. Vorig jaar had ik geen smoes meer. De kaartjes werden me in de schoot geworpen door Grolsch. Ik win nooit wat groots bij prijsvragen, deze twee kaarten waren de uitzondering op de regel. En Lowlands was leuk. Erg leuk zelfs. Het enige dat me tegenviel was dat ik geen Grote Ontdekkingen deed. Of dat kwam doordat ik te weinig Lowlandsroutine had om ze te vinden of doordat de line-up zich er niet voor leende, ik weet het niet. Dit jaar ga ik weer niet, maar voor wie wel gaat valt er zeker wel wat te ontdekken. Neem nou bijvoorbeeld de knotsgekke Zweden van Quit Your Dayjob. Ze veroverden begin dit jaar al enkele Nederlandse harten bij het optreden op Eurosonic en de paar gigs in kleine zaaltjes die ze deden. Nu staan ze pats-boem op Lowlands. Met in hun bagage tot de maandag na Lowlands slechts een ep-tje. Op die maandag verschijnt het doldrieste Sweden We Got A Problem. Hierop doen songtitels als “Banzai Butterfly”, “Sperms Are Germs”, “Pissing On A Panda” en “She-Male Godzilla” het ergste vermoeden. En het ergste is waar. Quit Your Dayjob is leuk. Ze klinken ongeveer als Devo met verkeerde pilletjes op die Cramps-covers spelen en daar dan nog wat ingrediënten van Clash-nazaat Big Audio Dynamite tussen moffelen om de trip nog completer te maken. Behoorlijk fucked-up dus. En heel leuk.

Op Lowlands speelt Quit Your Day Job zondag 21 augustus om 14:45 in de Charlie

File: Quit Your Dayjob – Sweden We Got A Problem
File Under: Met zulke Zweden hebben wij geen problemen.
File Audio: [Vlado Video]

2nd Place Driver – …1

1 Reply

PITAR / Record Express

2nd_place_driver-1.jpg2nd Place Driver is een naam die niet erg ambitieus overkomt. Zoiets als Rubens Barrichello die alleen mag winnen als zijn teamgenoot is uitgevallen of Joop Zoetemelk na alwéér een tweede plaats. In de bio roept de band dan ook heel slim dat ze het zien als “de metafoor voor de voet waarmee de band het gaspedaal indrukt om de nummer-één positie te bereiken”. De vergelijkingen daarna in de bio laat ik maar achterwege, want deze Tilburgers – met twee voormalige Wealthy Beggars in de gelederen – hebben genoeg kwaliteit van zichzelf. Hun muziek is in de eerste plaats ingetogen rock, maar er is een duidelijke plaats voor elektronica, overigens zonder dat het koel of mechanisch gaat klinken. Integendeel, het is smaakvolle versiering op liedjes die al staan als een huis. Dat is de grootste kracht van 2nd Place Driver: in de eerste dertig seconden grijpen hun liedjes je al bij de kladden om je vervolgens niet meer los te laten. En op dat moment maakt het niet zoveel meer uit of je het electropop, poprock of rock met elektronicageweld noemt. Vermoedelijk zullen sommige songs live een stuk steviger uitvallen dan op deze cd, maar ook deze versies – sober en ingetogen – zijn niet te versmaden. De perfect geproduceerde songs kunnen concurreren met die van de besten uit de Belgen- en Nederpop. Ik krijg associaties met een rustige uitvoering van Chris Cornell bij het nasale, wat slepende geluid van zanger Rias Baarda. Waar bij Soundgarden “larger than life” echter nog te bescheiden was, lijkt 2nd Place Driver bij twijfel voor *minder* vulling gekozen te hebben. En terecht, 2nd Place Driver heeft dat niet nodig voor zijn pareltjes. 2nd Place Driver? Winner!

2nd Place Driver speelt zaterdag om 13:30 in de India op Lowlands

File: 2nd Place Driver – …1
File Under: Winner
File Audio: [fragmenten op de site]
File Video: [Leave]

Lowlands 2005 voorpret (II)

Leave a reply

Door: Dubbel Mono

Eén van de prettigste dingen van Lowlands is dat het allemaal niet al te vroeg begint. Pas rond een uur of één of twee ‘s middags moet de kater verdwenen zijn en de stramheid uit je botten weg zijn, zodat je alle tijd hebt om koffie te halen en eventueel de douches en de toiletten te inspecteren. Wat dat laatste aangaat, heeft Dubbel Mono een goede tip: zorg dat je als één van de eersten op het terrein bent en loop dan door naar de achterste toiletten. Die zijn op dat moment nog redelijk schoon. Al teruglopend kun je dan direct koffie en een broodje halen, zonder dat je op de camping eindeloos lang in de rij hebt hoeven staan.
Lowlands 2005


Continue reading →