Door: Storm. Foto's: George

‘Jij was toch naar Lowlands?’ Mijn buurman is een beetje verbaasd me te zien lopen in de achtertuin. Zijn dochtertje speelt met de Jongedame. Nou ja spelen, het is vooral ruziën om de step, de driewieler en de fiets. Allebei willen ze op hetzelfde voortuig rijden. Vermoeiende typetjes zijn het af en toe, die tweejarigen. Ik zoek in de schuur naar de poncho’s. Ik werd namelijk gewaarschuwd vanuit Den Haag. ‘Als jullie nog krijgen wat hier zojuist langskomt dan wordt het nog een natte dag.’ Dan weet je het dus wel. Voor natte voeten ben ik niet bang. Mijn bergschoenen, type B/C, kunnen wel tot vijfentwintig centimeter diep door de blubber. Mijn Ozark Henry-shirtje wil ik wel graag droog houden tijdens het modderworstelen van tent naar tent.

‘Zoek je de poncho’s? Die liggen hier, binnen hoor.’ Altijd handig zo’n meedenkende wederhelft. Straks gaat Lowlands het meemaken: Twee dertigers gehuld in Dolfinarium Harderwijk-poncho’s. Het moet niet veel gekker worden. ‘Vandaag is de laatste dag van het concert, hè papa?’ Junior is bij de les, zoveel is wel duidelijk. ‘Ja grote vriend. Nog een dag en dan gaan we weer gewoon werken.’ Het kan ook niet altijd feest zijn. ‘Kom je me dan vanavond voor het slapen gaan nog een kusje brengen en vertellen hoe het was?’ Ik beloof hem dat te doen. Dan mag ik weg na een laatste knuffel en een kus. Eigenlijk kan ik niet wachten tot ‘ie een jaar of zestien is en we samen in een tentje naar Lowlands gaan.


Continue reading →

Door: Storm. Foto's: George

‘Oh pappa, wat een mooi armbandje heb je om!’ Ik zet mijn ogen op kwart voor drie en kijk naar links. Daar zit de Jongedame. Duim in de mond, muis onder de arm, rode Janneke-pyjama aan. Ik kijk op de wekker. Urf, kwart over zes. Misschien was slapen op de Lowlands-camping, in plaats van in mijn eigen warme nestje thuis, toch een beter idee geweest. Maar dan had ik last gehad van volop Volendamse folklore, hoorde ik later op de dag van Dubbel Mono. Dan liever het schelle stemgeluid van de Jongedame, die zich verwondert over mijn persbandje.

En ik moet toegeven, het schittert inderdaad fijn in het schaarse licht dat door het gordijn onze slaapkamer binnendringt. Junior komt er even later ook aangelopen: ‘Hoeveel dagen moet je nog naar het concert, papa?’ Ik vertel hem dat het alleen nog vandaag en morgen is en dat we dan helaas weer een jaar moeten wachten tot de volgende Lowlands. Want als ik op de eerste dag terugkijk hebben we ons toch wel goed vermaakt met de bandjes die we gezien hebben.


Continue reading →

Tekst: Storm, Foto's: George

En toen gebeurde waar ik al bang voor was toen ik las dat Lowlands uitverkocht was, het was druk, heel erg druk. Het maakte dat de twee grote tenten (de Alpha en de Grolsch) bijna onneembare vestingen werden op het moment. Tenminste als je het voornemen hebt om je lezertjes mooie foto’s voor te schotelen en niet alleen maar van de logische grote namen. Dan struin je namelijk het hele terrein af op zoek naar meer moois.

Helaas zorgde het ervoor dat we – min of meer ongewild – bands als Placebo en Bloc Party aan ons voorbij moesten laten gaan en ons vermaakten in de India, de Bravo en de Lima.


Continue reading →