Category Archives: Okkie

Blitzen Trapper

Leave a reply

Interview: Okkie

Part 1
‘Laat me even kijken…’ is het antwoord van Blitzen Trapper-voorman Eric Earley op mijn vraag of dit een goed moment is voor het interview. De band is te laat binnen, alle bandleden banjeren ergens door het gebouw en er moet nog gesoundcheckt worden. En hoezeer ik – ook na zovele jaren nog – geniet van de foto’s op de diverse walls of fame die Vera rijk is; als Earley na tien minuten nog niet terug is ga ik toch eens even poolshoogte nemen. Uiteindelijk vind ik hem in zijn eentje op het podium, met een gitaar om zijn nek, terwijl hij in zichzelf gekeerd de geluiden die uit zijn gitaar komen bijstelt met de diverse knoppen op gitaar, versterker en pedalen. ‘Yeah, well… Ik dacht… Just checking my guitar…’
Blitzen Trapper


Continue reading →

Bear In Heaven

1 Reply

Interview: Okkie.

Fan van het ABCDE-liedje
Terwijl we praten over thuishaven New York en de ontelbare liveshows die daar avond aan avond te bezoeken zijn, informeert Bear in Heaven’s zanger en voornaamste songwriter Jon Philpot ogenschijnlijk nonchalant hoeveel shows er vanavond plaatsvinden in een stad als Groningen. Toch klinkt in zijn vraag ook de muzikant door die altijd maar moet afwachten hoeveel mensen er naar zijn show komen kijken. Want ondanks dat Bear in Heaven alweer zeven jaar aan de weg timmert, kan de band pas na een recensie bij het Amerikaanse Pitchfork spreken van enige naamsbekendheid. Het tweede album van de New Yorkers, getiteld Beast Rest Forth Mouth, werd eind vorig jaar positief gerecenseerd en kreeg bovendien het predicaat Best New Music mee. Waarmee -zo blijkt- dit Amerikaanse webzine ervoor heeft gezorgd dat we nog steeds van Bear in Heaven kunnen genieten.
Bear In Heaven


Continue reading →

Frank Turner

2 Replies

Interview: Okkie. Foto's: Klaas

‘Ik zie mijzelf liefst als een werkende muzikant’
Er zijn mensen wiens hart bij het horen van de term ‘folk-punk’ sneller gaat kloppen. Ik ben niet een van deze mensen, maar toch: de muziek van Frank Turner, die “officieel” het predicaat folk-punk draagt, doet wel iets met mij. Is er wellicht een verkeerd etiket op zijn cd’s geplakt, of is hier meer aan de hand?
Frank Turner is net met zijn soundcheck begonnen als ik hem opzoek. En ondanks het feit dat deze tour gepresenteerd wordt als ‘Frank Turner solo’, staat er een vijfkoppige band op het podium.
Turner, lachend: ‘Solo moet je meer zien als ‘niet meer met mijn vorige band’ (Million Dead). Ik had helemaal genoeg van het gedoe binnen die band en moest even tot mijzelf komen. Vooral daar waar het ging om het optreden, want bij de opnames van de cd’s zijn altijd andere artiesten betrokken geweest. Maar nu speel ik dus ook live weer met een band. En dat is ook vanaf het begin de bedoeling geweest. Solo spelen is weliswaar intenser, omdat je er echt alleen voor staat, maar je bent muzikaal een stuk beperkter. Ik hou wel van de mogelijkheden die een band je muzikaal biedt. Je hebt de beschikking over een veel groter palet aan geluiden en stemmingen.’
Frank Turner


Continue reading →

Audiotransparent – Chekhov Guns

Leave a reply

Katzwijm / Excelsior / V2

Audiotransparent - Chekhov GunsHet duurt even, maar dan heb je ook wat. Drie jaar na Nevland verschijnt dan eindelijk het derde studioalbum van Audiotransparent. Nevland, het tweede album van deze Groningers, is eerlijk gezegd aan mij voorbij gegaan. Ik heb nog net meegekregen dat de titel verwees naar een spits bij FC Groningen, maar dat is dan ook dat. Terwijl ik heb genoten van het debuut van deze band. Maar de zanger ging weg (ik leek overigens een van de weinigen te zijn die zijn ietwat lijzige en nonchalante wijze van zingen kon waarderen), de band leek meer van hetzelfde te produceren en, nou ja, zo gaan die dingen nu eenmaal. Tot dat onlangs bij mij Chekhov Guns arriveerde. “Gevarieerder en meer uptempo dan de vorige albums” zegt de band zelf en dat klopt in vergelijking met het debuut in ieder geval. In plaats van uitgesponnen sferen op basis van gitaar, bas drums en viool, heeft op Chekhov Guns de elektronica een belangrijke rol gekregen. Het gruist, kraakt en vervormt – soms lijkt het wel of je een lp op hebt staan – en in plaats van drums wordt het ritme in een groot deel van de nummers neergezet door elektronica. Natuurlijk weer geassisteerd door diverse analoge ritmeparafernalia. Het resultaat is een gevarieerd en inderdaad meer uptempo plaat, tijdens beluistering waarvan mij bands als The Notwist en de oude Grandaddy te binnen schoten. Af en toe – zoals in “Under The Water” – wordt er groots en orkestraal uitgepakt. Als experiment interessant, maar over het algemeen is Chekhov Guns – hoe kan het ook anders en wat mij betreft gelukkig- wederom een intieme plaat geworden. Met een fantastisch relaxte uitvoering van Andrew Gold’s “Never Let Her Slip Away” als uitsmijter.

File: Audiotransparent – Chekhov Guns
File Under: Ouderwetse sfeer in een nieuw jasje
File Audio: [Audiotransparent-Space]
File Video: [Really White Smile][Chekhov Guns-teaser]

Systems Officer – Underslept

Leave a reply

Temporary Residence Limited / Konkurrent

Systems Officer - UndersleptHet uit San Diego afkomstige Systems Officer is nog een van die bands die het label ‘indie’ in de ware zin van het woord mogen dragen. Systems Officer doet het nog echt allemaal zelf en bovendien nog alleen ook, omdat het hier een eenmansproject betreft. Gelukkig weet deze man – we hebben het hier over Armistead Burwell Smith IV, aka Zach (Smith) – zich wel omringd door gelijkgestemden, want Zach is naast Systems Officer ook basman in Three Mile Pilot en het wellicht beter bekende Pinback. Volgens critici heeft het geluid van Systems Officer dan ook veel van vooral deze laatste band weg. Ik ken Pinback niet goed genoeg om dit te kunnen beamen dan wel ontkennen (mij lijkt SO toch wat rustiger, minder puntig) maar een aardige referentie is volgens mij ook wel Death Cab For Cutie, zei het dat Systems Officer in ieder geval op Underslept nergens het niveau haalt van deze band. Niet op het gebied van ‘het liedje’, noch op het gebied van aangrijpende emotionaliteit. Of het zou het zich eindeloos repeterende en hervindende nummer “Sand One” moeten zijn, dat naadloos overloopt in “Sand Two”. Dat er te weinig nummers uitspringen heeft als gevolg dat je na het opzetten van de plaat er iedere keer weer plotseling achter komt dat ie ook alweer voorbij is. Zonder dat je van die luisterbeurt echt iets is bijgebleven. Behalve een fijn gevoel dan en het eerder genoemde “Sand One” / “Sand Two”. Maar zulke platen moeten er ook zijn. En dan is deze in het genre wel heel erg prettig. Een rustgevend bad om je in te nestelen of muziek voor als je huiswerk zit te maken. Een soundtrack om het leven bij te overdenken of om televisie bij te kijken. Een plaat om mee in slaap te vallen en weer wakker te worden. Met Systems Officer kan het allemaal.

File: Systems Officer – Underslept
File Under: Multifunctioneel systeem
File Audio: [Officer-Space]

Anneke Van Giersbergen – In Your Room

9 Replies

Jammm

Anneke Van Giersbergen - In Your RoomAan werklust geen gebrek bij Anneke van Giersbergen, die inmiddels alweer dik twee jaar geleden uit The Gathering stapte. Een zoontje, drie platen en diverse tournees door binnen en buitenland later is daar alweer de tweede volwaardige langspeler van Agua de Annique, dat momenteel als Anneke van Giersbergen & Agua de Annique door het leven gaat. In Your Room, dat werd opgenomen in een en passant gebouwde homestudio, is waarschijnlijk wel weer eventjes slikken voor de fans uit het Gathering-tijdperk die Van Giersbergen – zeker in het buitenland – nog in ruime getale aan zich weet te binden. Waren het op Air vooral de wat donkere composities die opvielen en de muziek nog wist te linken met die van The Gathering, op In Your Room zijn het vooral de catchy refreintjes die de aandacht trekken. Naar eigen zeggen is de aanleiding voor het afleveren van deze – ja toch wel – poppy plaat het feit dat Van Giersbergen momenteel wat lichter in het leven staat. Zelfs de haarkleur van de frontvrouw is hier in meegegaan. Ik kan me echter ook voorstellen dat men op zoek is naar een nieuwe fanbase dichter bij huis waarvoor het nieuwe werk, zo bleek onlangs bij DWDD, zeer bruikbaar lijkt. Nu heeft de nieuwe plaat gelukkig meer te bieden dan dergelijke weliswaar lekker meezingbare maar ook wat brave liedjes, hoewel een catchy refrein bij de meeste nummers niet ontbreekt. Uitzonderingen zijn het intieme slechts door piano en strijkersklanken begeleidde “Wonder” en het even mooie “Home Again”. Beide nummers worden gevolgd door de meest interessante nummers van de plaat: ritmisch, up-tempo en met leuke vocale uitstapjes die soms doen denken aan het werk van stoner-pionier Chris Goss. In het twee-na-laatste nummer “Longest Day” lijkt Van Giersbergen ontspannen en tevreden terug te blikken op het afgeleverde project, waarna er nog even lekker ouderwets gerockt mag worden met “Just Fine” (geschreven met Devin Townsend) en de band zowaar nog even terug lijkt te keren naar de tijden van The Gathering met een nummer van – nota bene – bassist Jaques de Haard. Een vos verliest zijn streken niet.

File: Anneke Van Giersbergen – In Your Room
File Under: Hey Okay!
File Audio: [Anneke-Space]

John Coffey – Vanity

Leave a reply

Sally Forth / Munich

John Coffey - VanitySoms kom je een nummer tegen waarvan je zweert dat je het -of op zijn minst een fragment ervan- eerder hebt gehoord. Bij elke beluistering weer ligt de naam van de “originele” uitvoerder zwaarder op je lippen, zonder daar ooit overheen te komen. Na het overhoop halen van je platenkast geef je je tenslotte maar gewonnen. Speelt je geest hier een associatief spelletje met je muzikaal geheugen of is het bewuste nummer zo catchy dat het zich meteen als klassieker in je brein nestelt? John Coffey speelt dit spelletje regelmatig op hun bij Sally Forth Records te verschijnen debuutalbum Vanity. Geen singer-songwriter zoals de naam wellicht doet vermoeden, maar een 5-tal dat vooral grossiert in een degelijke en zeer sfeervolle mix van old-skool grunge, rock en hardcore. De paar rustigere liedjes doen denken aan de momenten dat labelgenoot TSTGU even een stapje terug doet. Iets te zalvend wellicht, of is dat alleen maar omdat je weet dat bandjes op Sally Forth een bepaald gedachtegoed aanhangen? Gelukkig gaan de meeste nummers keihard rechtdoor, stuk voor stuk vergezeld van een heerlijk meezing refrein waarbij de kwaliteit van zanger Van Triest zijn strot vooral in de hardste varianten opvallen. Lekker!

File: John Coffey – Vanity
File Under: En nog een keer…
File Audio: [Coffey-Space]

…And You Will Know Us By The Trail Of Dead

Leave a reply

Interview: Okkie

Het is niet moeilijk Conrad Keely, zanger-gitarist van …And You Will Know Us By the Trail of Dead voor je te zien terwijl hij een cameo doet in South Park. Met gitaar in de hand opgewonden maar onopgemerkt citerend uit eeuwen religie, kunst, wetenschap en zaken die de wetenschap te boven gaan. Om tenslotte uit onverwachte hoek zijn welverdiende waardering te krijgen: buitenaards leven dat hem meteen benadert voor een toekomst als denker-artiest op galactisch niveau. Iets waar hij natuurlijk geen nee tegen zegt. Keely: ‘Ik kan geen wetenschapper bedenken die niet zou gaan.’
Wooooooeeeee!
De muziek van …And You Will Know Us By the Trail of Dead barst over het algemeen uit zijn voegen van de ideeën. Eigenlijk net als zanger-gitarist Keely’s pentekeningen, die meestal door grootse voorstellingen maar minutieuze details gesierd worden (zie het hoesje van tCoS), en net als het hoofd van de man zelf; hij is de voornaamste leverancier van muziek en teksten voor de band die in februari met The Century of Self haar vijfde langspeler uitbracht. Interviews met Keely beperken zich dan ook zelden tot muziek. Deze kunstvorm lijkt slechts één van de manieren te zijn waarmee hij al wat hem bezig houdt een tastbare vorm geeft.


Continue reading →

Silence Is Sexy – This Ain't Hollywood

3 Replies

My First Sonny Weissmuller / Konkurrent

Silence Is Sexy - This Ain't HollywoodHet tweede album van Silence Is Sexy, This Ain’t Hollywood, wordt gebracht als soundtrack bij de waarschijnlijk weinig glamoureuze, maar hopelijk wel intense film die je aan je voorbij ziet schieten als je met 120 km/h de vangrail raakt. Desondanks, en daar kan de ondersteuning van mooi verzorgd en filmisch ogend artwork niets aan verhelpen, is de plaat toch geen echte soundtrack geworden. Daarvoor ontbreekt het teveel aan een verhaal. Het album opent met het mooie en optimistische “Come Back To You”, om er vervolgens met het uptempo “Night Out” nog een schepje bovenop te doen. De nacht kan beginnen! Daarna gebeurt er iets geks: voor je het weet is de plaat voorbij zonder dat zich afzonderlijke nummers lijken te hebben aangediend. Zelfs bij meerdere draaibeurten – en de plaat draait echt wel heerlijk weg – blijft dit gegeven zich voordoen. Hiermee is het album weliswaar een ideale soundtrack voor bij de dagelijkse werkzaamheden, maar wel een wat onopvallende soundtrack. Gelukkig zijn er de veelal grootse refreinen die zich plots uit het nummer losmaken en naar de hemel opstijgen. Zij geven de nummers de intensiteit die we allemaal hopen terug te zien in die film der films.

File: Silence Is Sexy – This Ain't Hollywood
File Under: Naar eigen zeggen: sad songs for optimists
File Torrent: [Torrent]
File Audio: [Download in een zipje][Last.Fm-stream]
File Video: [This Ain't Hollywood]

The Spirit That Guides Us – Don't Shoot Let Us Burn

Leave a reply

Sally Forth / Munich

TSTGU - Don't Shoot Let Us BurnNa een intermezzo waarin The Spirit That Guides aan de hand van een album en dvd (We Are Under Reconstruction part 1 en part 2) een overzicht gaf van wat het tot dan toe had geproduceerd, laat het internationale emo-collectief komende week weer van zich horen middels de release van het album Don’t Shoot, Let Us Burn. En hoe! Het is niet zo dat we na genoemde reconstructie te maken hebben met een nieuwe band (natuurlijk zijn er weer bandleden gekomen en gegaan, maar dat is bij tstgu niets nieuws onder de zon). Evenmin hebben we te maken met een vernieuwd dan wel vernieuwend geluid. Nee, de kracht van de ‘nieuwe’ spirit zit hem erin dat de band het eigen hardcoregeluid, zonder dit ooit echt uit het oog te hebben verloren, weer driedubbelhard heeft opgezocht. Militant, dissonant, log en recht voor zijn raap klinken de (meeste van) de dertien songs op de plaat, zonder overigens tekort te doen aan de veelal filmische intro’s en grootse en meezingbare refreinen die altijd al kenmerkend zijn geweest voor tstgu. Refreinen waarin de spirit gelukkig de ‘en nu met zijn allen’ gezapigheid van veel hardcorebands dan wel de pathetiek van de emo weet te omzeilen. Wellicht omdat de band echt iets te zeggen heeft? Volgens het eigen schrijven gaat de band ‘de strijd aan met het kwaad en zichzelf zonder daarbij de hoop op betere tijden te verliezen’. Dat klinkt bombastisch en gezien de levensovertuiging die de bandleden uitdragen ook wat zalvend. Maar tstgu komt ermee weg omdat het precies weet waar het moet ophouden om de al dan niet gewonnen zieltjes weer eens even flink om de oren te slaan. Die betere wereld, daar moet je wel wat voor doen!

File: The Spirit That Guides Us – Don't Shoot Let Us Burn
FIle Under: Engagement voor de minder gevoelige zieltjes
File Audio: [Luisterpaal][ MySpace]