Shield Recordings
Ooit begonnen onder de naam De Tarrels, maar het moge voor zich spreken dat zo”n bandnaam geen serieuze bedoelingen kan hebben. Daarom werd in 2008 de bandnaam gemuteerd naar This Routine Is Hell en rolt de bal vanaf dit moment behoorlijk snel. Dat The Verve Crusade niet de eerste keer is dat de mannen de studio zijn ingedoken, mag te danken zijn aan hun optredens bomvol energie. Onder meer Frankrijk, Duitsland, Engeland en België werden al bespeeld door deze Wageningers met enkel een EP en split cd op zak. Laat je in ieder geval overtuigen door The Verve Crusade om deze band te gaan bekijken wanneer ze in de buurt staan. Pure hardcore/punk zonder enige scene-invloeden, daar staat deze band voor. Het lijkt in deze tijden van beatdown- en screamobands een uitgestorven soort, maar in Nederland loopt een misschien wel heilige redder rond. De band refereert naar Paint It Black, Panic en Minor Threat als belangrijkste invloeden. Dit is overduidelijk terug te horen in de muziek. Kwalitatief doet This Routine Is Hell niet onder voor deze bekendere bands. De agressie uit Noam zijn stem is voelbaar, het tempo kakt nergens in en de cd bevat genoeg lekkere two steps. Uitschieters op deze plaat zijn “The Verve Crusade”, “Hear. See. Speak?”, “The Weight Of Defeat” en “Question Everything”. Allen inclusief heerlijke meeschreeuw passages. De overige zeven nummers zijn ook allen van topkwaliteit en het is dan ook spijtig dat The Verve Crusade maar een krappe twintig minuten duurt. Afsluiter “The Desperate Sway” komt namelijk te snel en laat je deels onbevredigd achter.
File: This Routine Is Hell – The Verve Crusade
File Under: Nieuwe hardcoretrots uit Nederland
File Audio: [Download het hele album gratis en legaal]
This Routine Is Hell – The Verve Crusade
Leave a reply
1. Blesssthefall – Witness
Die 
Dat alle -core gerelateerde genre’s hip zijn- of is het toch waren?- is bekend. Hippe flikkerbands als Despised Icon, Architects, White Chapel en Carnifex schoten uit de grond te voorschijn. Maar de aanvoerder, en misschien wel vaandeldrager van dit genre, heet 
Het vorige album van 
Het doel van 
De Britse band Brides heeft op de nieuwe schijf slechts acht nummers gezet. Maar dan wel acht fijne post-hardcore nummers met vele progressieve invloeden. De spanningsboog doet veel denken aan het oudere werk van 
‘Wie Is het?’, wat is dat toch een oud spel. Is het een man of een vrouw? Dankzij het antwoord gingen de helft van je poppetjes met hun gezicht tegen het bord. Heeft hij haar op zijn hoofd? En zo gingen de simpele vragen nog even verder. Het mooiste was dat dit spel nooit te lang duurde. Een minuut of vijf was toch echt de maximum tijd om hieraan te besteden. Bij de cd A New Hope ging ik even de rits cd’s van bands af die in mijn cd kast staan. Want wat klinkt deze muziek me toch bekend in de oren. Schreeuwen ze? Ja. Zit er te veel melodie in? Ja. Breakdowns? Soms. Zingt de zanger als een mislukte homo? Neiging tot. Dan lijkt het wel erg veel op A Fire Inside ( AFI ), 
De hardcore scene blijft een risicovolle wereld om in te opereren. Topbands zoals 
1.