Music Theories/Mascot

Het is het leven van de meeste professionele rockmuzikanten tegenwoordig: je brengt een album uit, je toert er een paar maanden mee en je gaat weer verder met het volgende project. Bij Neal Morse en Mike Portnoy geldt dan nog dat er steevast een uitgebreide liveregistratie volgt. Portnoy heeft inmiddels alweer albums uit met Metal Allegiance en Winery Dogs, Morse heeft meegewerkt aan een track op het eerdaags verschijnende Spock’s Beard-verzamelalbum en gezamenlijk hebben ze een liveregistratie van Morsefest 2014 uitgebracht. Twee jaar toeren met een nieuw album lukt alleen nog de Rihanna’s van deze wereld. Als muziekliefhebber geniet ik met volle teugen van die nieuwe werkelijkheid. Zoals met Flying Colors‘ Second Flight: Live At The Z7. Inderdaad, eens niet opgenomen in Tilburg, maar in Zwitserland. Inmiddels is er genoeg eigen materiaal om een dubbelaar te vullen en er is daarom maar één track te vinden die niet op een van beide studio-albums stond, een akoestische solospot van Casey McPherson met Alpha Revs “Colder Months”. Verder staan maar liefst acht van de negen tracks van Second Nature erop, aangevuld met “Kayla”, “Shoulda Coulda Woulda”, “The Storm” en “Infinite Fire” van het debuut. Het was korte tournee (slechts tien shows) en dat is waarschijnlijk ook de reden dat de heren aanvankelijk zeer geconcentreerd staan te spelen, terwijl Casey McPherson zo nu en dan te staat te spieken voor de teksten. Gaandeweg het optreden komt er gelukkig meer ontspanning in. Flying Colors heeft met McPherson, Morse en Portnoy in feite drie frontmannen. Het plezier dat alle bandleden hebben met de songs, waarin de instrumentale partijen voortdurend haasje-over spelen, maakt dat dat nergens een probleem lijkt. Ik merkte dat het mij toch nog verraste dat Flying Colors met twee albums al zoveel ijzersterke melodieën op zijn naam heeft staan. Ieders stijl is herkenbaar en toch is er inmiddels een echt bandgeluid ergens tussen rock, prog en pop. Dat geluid blijft prachtig open en individuele partijen zijn perfect te volgen. Dat betekent dat het niet veel afwijkt van hoe het in de studioversies klinkt, maar het heeft net dat beetje extra energie dat liveversies horen te hebben. De cd gaat ook vergezeld van een dvd. Het feit dat Z7 een relatief kleine zaal is heeft voor de dvd als voordeel dat je er lekker dicht op zit, het nadeel is dat cameramensen niet altijd genoeg ruimte hadden. Het is daardoor geen heel flitsende registratie, maar wel een die de intimiteit van het optreden goed weergeeft. Daarnaast staan er vier videoclips op de dvd en twee (!) 5.1-mixen. Second Flight laat goed horen dat Flying Colors een spannende botsing van stijlen is, die volgens mij nog jaren goed materiaal in zich heeft.

File: Flying Colors – Second Flight: Live At The Z7
File Under: Hoogvliegers
File Video: [“Kayla”] [“Mask Machine”] [albumtrailer]