Category Archives: Rockin Park 2010

Customs – Enter the Characters

Noisesome / EMI

customs_enter_the_characters.jpgSoms is recenseren heel eenvoudig. De Belgische Customs klinken als de oude snelle gitaarhitjes van Editors en Interpol, en moeten het ook puur van dat ene format hebben. “Rex” valt op door zijn geeky tekst (‘change your bookmarks, browse this page’), en “The Matador” is al net zo catchy. Wie zulke nummers op de radio hoort tussen twee willekeurige andere popnummers door zal er ongetwijfeld erg blij van worden, net als ik, en ze lenen zich ook prima voor een indiedisco. Maar zo lekker als de singles klinken, precies zo klinkt de rest van Enter the Characters dus ook. En dan wordt het eentonig, op details als het leuke foute orgeltje in “We Are Ghosts” na. Zet alle nummers vooral op je iPod Shuffle, maar draai ‘m niet in een keer aaneen. “Tonight we stand all out” begint zelfs met bijna hetzelfde drumloopje als waar de vorige track “Justine” mee eindigt. En “Shut Up, Narcissus” wordt na vijf keer sowieso irritant. Kortom, als luisteraar bekruipt je na verloop van tijd toch een beetje het gevoel dat je wordt genept. De Customs zijn net zo’n eighties-fanband als Moke, in hetzelfde soort modieuze maatpakken, alleen spelen ze vrolijkere liedjes en is de band ook veel viever. Kortom, je kunt de bijbehorende, obligaat jubelende 3VOOR12-album van de week-recensie van volgende week nu zelf schrijven. Als je maar wel bedenkt dat het een trucje is.

File: Customs – Enter the Characters
File Under: Customers
File Video: [Rex]

Vampire Weekend – Contra

XL / V2

Vampire Weekend - ContraIs het hoop of is het angst? Is het een afwezige blik, of juist intens? De blik van het meisje (of is het een vrouw?) op de hoes van Contra roept nogal wat op. Het zou makkelijk zijn om dat door te trekken naar de muziek, maar die parallel is er niet. De muziek roept geheel geen vragen op, het is net zo’n heerlijke en (ik durf het bijna niet te zeggen) gezellige plaat geworden als het debuutalbum. Ook deze cd kun je gerust draaien in het gezelschap van minder indie georiënteerde mensen, het levert altijd wel instemmende blikken op. De associatie met Graceland van Paul Simon is ook niet veranderd, de Afrikaanse invloeden zijn er nog steeds, maar dit keer ook Mexicaanse en Braziliaanse invloeden. Andere verschillen met zijn voorganger: er is wat meer electronica bijgekomen, maar dan moet je niet denken aan de ommezwaai die de Editors hebben gemaakt, maar meer subtiele elektronische toevoegingen. De nummers hebben hebben ook wat meer tempowisselingen gekregen waardoor ze zomaar kunnen verrassen. Contra is hierdoor minder kaal als zijn voorganger en dat maakt deze studentikoze band net wat volwassener. De afsluiter “I Think You Ur A Contra” is misschien wel het meest contra nummer van de hele plaat, zo minimalistisch en bijna breekbaar als het aanvoelt. En die blik van de dame op de hoes: volgens mij is ze overrompeld van vreugde dat deze jongens weer zo’n mooie plaat afleveren.

File: Vampire Weekend – Contra
File Under: Weer zo'n blije plaat
File Audio: MySpace

Stereophonics – Keep Calm and Carry On

Mercury / V2

Stereophonics - Keep Calm and Carry OnEvery little thing you do is magic lately
Every single thing that you do is cool
Every little thing you do is tragically hip
Even when you tend to play the fool

Ik moest even glimlachen toen ik de eerste regels van “Could you be the one” hoorde. Ze zijn ze dus toch nog niet vergeten, hun ouwe helden. Als u hier vaker komt dan weet u ongetwijfeld dat Storm en ondergetekende ook gek zijn op The Tragically Hip. Daarnaast houden wij nog van veel meer bandjes. Ik ben bijvoorbeeld ook gek op Stereophonics en tot mijn stomme verbazing las ik ooit dat de heren van Stereophonics dat ook waren. Zo bekend zijn de Canadezen hier namelijk niet. Ze waren er zelfs zo gek op dat de eerste incarnatie van Stereophonics Tragic Love Company heette, naar hun drie favoriete bands (The Tragically Hip, Mother Love Bone en Bad Company). Van The Tragically Hip namen ze ooit een puike versie op van “Fiddler’s Green“. Daarom kan ik het glimlachen niet onderdrukken als ik bovenstaande tekst hoor. In bovendien het beste nummer van Keep Calm and Carry On. Dat ook doet concluderen dat ze wel eens naar The Police luisterden. Die hoor je afgezien daarvan niet terugkomen in de muziek. The Hip wel een beetje. En voor de rest is het vooral Stereophonics wat je hoort. Al spelen ze hier en daar wel wat met stijlen, de stem van Kelly Jones zorgt ervoor dat alle nummers lekker comfortabel als Stereophonics naar binnen glijden. Wereldschokkend is het allemaal niet, maar in het oeuvre hoort het toch in het linkerrijtje. al was het maar omdat ze hun oude helden niet vergeten…

File: Stereophonics – Keep Calm en Carry On
File Under: Kalm blijven en gewoon doorgaan!
File Audio: [Stereo-Space]

Customs

Interview: Nathalie. Foto's: Wannabes

Begin dit jaar was daar ineens Customs met hun single “Rex” aan het Vlaamse muziekfirmament. Ze leken vanuit het niets opgedoken en domineerden wekenlang de hitlijsten. En na een tweede single “Justine” kwam begin deze maand hun langverwachte album Enter The Characters uit in België. Of Nederland gaat volgen, we zullen het binnenkort weten. Ik sprak hen alvast voor één van hun eerste headliner-shows in de AB Club in Brussel, die ook nog eens uitverkocht was.
Customs


Continue reading

Pearl Jam – Backspacer

Universal

Pearl Jam - BackspacerElke keer als er een nieuw album van Pearl Jam aangekondigd wordt dan vraag ik mezelf af waarom ik daar dan zo benieuwd naar ben. Misschien heeft het te maken dat ik nog steeds op zoek ben naar bevestiging of ze ‘het’ nog hebben. Sinds het uitbrengen van Binaural is die zoektocht heel zwaar geworden. Begrijp me goed, in hun live optredens ben ik wel eens liedjes tegengekomen die het dan wel goed doen, maar op plaat kon de voormalige koning van de grunge me niet meer overtuigen. Een sporadisch pareltje buiten beschouwing gelaten. Met hun nieuwe albumBackspacer is het dus net zo. Het album opent met achtereenvolgens vier semi-rockers die vooral een dertien-in-een-dozijn gevoel bij me achterlaten. Oké, de single “The Fixer”, is best een aardig radiovriendelijk nummer, maar het heeft pas impact als je de livebeelden in de videoclip ervan ziet. En dat kan niet de bedoeling zijn geweest. Pas bij het vijfde liedje, “Just Breathe”, hoor ik wat bezieling, mede door de akoestische aanpak, waardoor het eigenlijk veel beter had gepast op Eddie Vedder’s Into the wild. “Amongst the waves” is dan een welkome afwisseling die niet had misstaan op Vitalogy.Het hoogtepunt is echter “Unthought Known”, dat door zijn spannende opbouw uitgroeit tot het pareltje waar naar ik op zoek was. Helaas moet ik daarna weer drie matige liedjes aanhoren tot ik bij het afsluitende “The end” weer Eddie Vedder op zijn best hoor. Simpel, op akoestische gitaar, alleen had de mierzoete orkestratie erachter weggelaten mogen worden. Met een score van vier uit elf is ook dit album dus weer een teleurstelling geworden en zal het waarschijnlijk weer snel in de kast verdwijnen. Pearl Jam heeft ‘het’ nog wel maar het is zo jammer dat ze dit blijkbaar niet meer een heel album vol kunnen houden tegenwoordig. Voor mij is het dus weer uitkijken naar een volgend album waarop ze me het tegendeel kunnen gaan bewijzen.

File: Pearl Jam – Backspacer
File Under: Ferme zoektocht naar parels
File Video: The Fixer