Door Marten. Foto's: Uit het archief van hem
Hoewel er veel hetzelfde was (het met afstandbediening te besturen varken bij het Prakpodium, het steeds even moeten nadenken waar welke zaal ook alweer was, de hartvormige snoepjes bij het toilet) verschilde de zaterdag van State-X New Forms in een belangrijk opzicht van de vrijdag: het gehalte dansbare muziek op het festival was in precies dezelfde mate afgenomen als het aantal aanwezige allochtonen, en waren grotendeels vervangen door respectievelijk maniakale gitaarherrie en kalende witte veertigers.
Het optreden van Broken Social Scene in de grote zaal bestond uit een met negen muzikanten gevuld podium waar lieflijke, sterk in stijl variërende liedjes vanaf kwamen. Het publiek leek niet zo geïnteresseerd te zijn: zelfs bij liedjes waarin allerlei leuke gitaarriffs, basloopjes en drumsalvo’s over elkaar heen duikelden en waar met gemak een zaalomvattend grote moshpit had kunnen ontstaan deden de toeschouwers weinig meer dan beschaafd met de hoofden knikken. Een meisje vooraan dat wél losging op de muziek werd tegen het einde speciaal door de band bedankt voor het dansen.
Continue reading
State-X New Forms – zaterdag
Leave a reply
Knet-ter-gek! Ja, ze weten hier wel wel waar ze dit soort geflipte rariteiten kwijt kunnen. Nou proberen ze mij het gesticht in te jagen met deze nieuwe 
Soms vind ik het ook wel een beetje moeilijk, al die nieuwe muziekjes. Het zijn er veel en soms weet ik van voor niet meer dat er van achter eigenlijk nog een cd loopt te draaien. Ik wil alles kennen, maar dat kan niet. Ik wil alles horen, maar dat kan niet. Ik ben niet goed in hokjes noemen, maar ik maak er zelf ook graag gebruik van als anderen hokjes noemen in mijn keuze een cd wel of niet te beluisteren, ja soms zelf nog gewoon ouderwets te kopen. Daarom was ik eigenlijk best benieuwd naar Talk to the machine, die niet zomaar het label elektro mag hebben, omdat dat tegenwoordig overal op geplakt wordt als er een apparaat aan te pas komt. Nee, het is als dance en punk, lees ik ergens, en ja, dan ben ik benieuwd. Die punk, lees die als rauw, energiek en hard, ook de gitaar. En die dance, lees die als toch stiekem elektronisch, kloppende beats en opnieuw energiek, ook de synthesizer. Dan ben je ongeveer bij 
‘Mij ook onbekend’, zei